20 oktober 2016

Het is inmiddels een ritueel geworden, half 8 ontbijt half 9 vertrekken. En zo dus ook vandaag. Om half 9 vertrekt iedereen op Harmjan, Cor en Thijs na. Harmjan heeft een prachtig speeltje meegenomen naar Oekraine. Een drone. Daarmee zijn in de afgelopen dagen geweldige beelden gemaakt van het kamp. Wat nog mist is een shot waarbij je de busjes ziet rijden vanuit de lucht. En dat beeld maken we vanochtend.

Op het kamp wordt begonnen met het afmaken van de projecten. De tegelvloer van de eetzaal wordt gevoegd en in de opgeknapte lokalen rollen we een nieuwe zeilvloer uit. Het storten van de paden loopt als een trein en de ene na de andere meter beton wordt uitgesmeerd. In de kerk hebben zich inmiddels 80 kinderen verzameld die zich laten vermaken door de Nederlanders. Bijbelverhaal, zingen en dan knutselen. De klap op de vuurpijl is dit keer het uitdelen van potjes bellenblaas, iets heel kleins voor ons maar wat zijn ze er blij mee.

 

 

Rond 11 uur is iedereen aanwezig op het kamp en is het tijd voor koffie. We herverdelen de werkzaamheden en dan gaan we weer aan de slag. We krijgen bezoek van een aantal oekse journalisten die graag een interview met ons willen doen voor in de lokale krant. Dat willen we zeker en al snel zijn we in gesprek met de mannen van de krant. Helaas spreken ze geen Engels maar redder in nood Marc helpt ons weer fantastisch. Als alle vragen zijn beantwoord en er foto’s zijn gemaakt vertrekken de journalisten weer. Deze of volgende week zaterdag staat ons verhaal in een oekse krant. Hoe gaaf is dat!

Aan het begin van de middag zijn alle paden gevuld met beton en dat betekend dat de grootste klus geklaard is. Het overgebleven grind storten we tussen het pad en de kerk en tussen pad en badhuis. En wat een mooi gezicht is dat. Het heeft er nog nooit zo netjes en verzorgd uitgezien. Een heel aantal zigeunerkinderen helpen ons en zo zijn we samen bezig . Het houthok is inmiddels ook op hoogte en dat betekend dat het dak besteld kan worden. Ook dit project is dus afgerond.

 

In kleine groepjes gaan we onder leiding van een zigeuner over het kamp. Op deze manier krijgen we een goede indruk in welke erbarmelijke omstandigheden deze mensen moeten leven. Bij dit verslag zitten een aantal foto’s van deze bezoekjes maar eigenlijk is de ellende van deze mensen niet te vangen in een foto. Wat we zien, ruiken en voelen is niet voor te stellen als je er niet bent geweest. Maar er zijn heel veel schrijnende gevallen.

 We vullen de rest van de middag met kleine klusjes en als de laatsten aan het eind van de middag vertrekken is bijna alles af. Morgen alleen nog de rest van het grind verspreiden en dan is het werk helemaal af.

Terug in het vrouwenhuis is het tijd voor het avondeten. Soep en daarna pannenkoeken. En nee, er is niks over. Na het eten is het tijd voor de laatste Bijbelstudie van deze reis en we hebben het vooral over wat je mee terugneemt naar Nederland. Heeft deze reis je kijk op onze welvaart veranderd? En die vraag levert opnieuw mooie gesprekken op. Na de Bijbelstudie zoeken we met elkaar een enorme bult kralen uit. Ondertussen brengen Piet en Thijs de kokkin, Henny, naar huis. Thijs denk aardig te zijn en bied Henny een muntdropje aan. Dat lijkt haar wel wat en ze stopt het dropje in haar mond. Ongeveer 2 seconden is het stil en dan komt er een luid Ieeeeeeewl uit haar mond. Drop en Henny gaan dus niet samen. Leuk geprobeerd maar het was niet zo’n hele beste zet. De rest van de avond vullen we met ouderwetse gezelligheid. Er is tijd voor een praatje en er wordt heel wat afgepest(kaartspel). En ook nu is het nog lang onrustig.