23 oktober 2017

Na heerlijk uitslapen gisteren mochten we vanmorgen vroeg uit de veren. De één heeft daar wat meer moeite mee dan de ander.  Zo zit de één ruim op tijd aan tafel en schuift de ander om 08.31 uur aan  Na een lekker ontbijt en het smeren van ons LUPA (lunch pakket) gingen we ons beneden verzamelen. Schoenen/ laarzen aan, gereedschap en spulletjes voor het kinderwerk in de busjes en daar gaan we. 29 enthousiastelingen die er zin in hebben! Wauw wat hebben we hier met z’n allen naar uit gekeken. Na weer een bijzondere rit over een “prachtig geplaveide weg” komen we aan bij het zigeunerkamp. De eerste kinderen staan ons al weer op te wachten ondanks de regen.  Sommige kinderen hebben een jas en schoenen, maar er  staan ook kinderen bij op slippers (van ongeveer 5 maten te groot) en een kapot T-shirt en een broek die wij als poetslap zouden gebruiken.
Samen de bussen lossen en de groep gaat uiteen, want iedereen gaat naar zijn eigen werkveld. De verdeling is: 1. kinderwerk, 2. vloer kerk vernieuwen, 3. paden aan leggen en 4. vloer van badhuis erin.

Kinderwerk, ja dat wordt wat, voorgaande jaren werd dit in de kerk gedaan, maar ja daar wordt de vloer vernieuwd, dus nu wordt er uitgeweken naar de school. In no time staan er al heeeeeel veel kinderen voor de deur, te wachten tot ze erin mochten. Aan die koppies was duidelijk te zien dat ze er weer zin in hadden. Wel 70 kinderen wisten de school te vinden. Voor de kinderwerkers een hele uitdaging, aangezien er zeer beperkt ruimte is. Te vergelijken met een klaslokaal van de kinderen bij ons in Nederland, maar dan nèt even kleiner. Dan heb je nog de taalbarrière en kinderen die niks hebben en blij zijn met alles wat ze krijgen en vooral de aandacht die ze krijgen en daardoor niet te houden zijn. Na het knutselen van een mooie hoed van karton en een Bijbelverhaal werd er buiten gespeeld. En wel met tennisballen, weer een groot succes!
WAUW!!! Dit jaar was het voor het eerst dat de kinderen de tennisballen ook terug gaven na het spelen. Ze weten dat wij te vertrouwen zijn en dat we weer komen en ook weer met ze gaan spelen.  Dit zijn van die momenten die een goudenrandje geven op het werk wat we hier doen.

Vloer kerk vernieuwen, de heren konden direct  beginnen met het losbreken van de kerkvloer, want gisteren hebben we met de kerkleden alle stoelen en banken uit de kerk gehaald. Sommige planken waren totaal doorgerot. Onder de planken lag een soort gruis en dit werd in no time in kruiwagens geschept en naar de paden gebracht die gegraven waren. Mooie recycling.
Nadat de vloer leeg opgeleverd was konden het isolatie materiaal, dikke laag tempex, erin gelegd worden. Daar overheen vlokkenplaat. Flink passen en meten, maar dan heb je ook wat. Morgen wordt er verder aan gewerkt.

Paden leggen, met een pikhouweel de grond losmaken, daarna in een kruiwagen scheppen en verderop weer teruggooien waar door de zigeuners iets te diep gegraven was. Het werken werd enorm bemoeilijkt door de regen. Meerdere malen zaten we vast in de dikke kleimodder. Eerst de planken die uit de kerk zijn gekomen neerleggen zodat we op een redelijke manier met de kruiwagens erover heen kunnen. Daarna werd er een bekisting ingemaakt, een hele uitdaging in dit weer. Na de bekisting komt de plastic erin en daarna het fijne grind. In totaal hebben we 35 meter pad aangelegd, hier gaan we morgen ook weer mee verder. Want op het grind komt nog een betonlaagje. We werden fantastisch geholpen door een aantal zigeunermannen van het kamp. Ook kwamen er steeds meer kinderen na het kinderwerk helpen met grind scheppen.
Sommige kinderen rennen rond met 1 hand aan de broek! Waarom? Geen riem en een broek die een paar maten te groot is, maar hoor je ze mopperen dat het geen kijk gelijk is? Nee ze hebben dikke lol met elkaar op slippers in de regen en een broek die van het gat glijdt. Op deze manier worden we er van bewust hoe goed we het hebben.

Vloer van het badhuis erin, eerst werd een 7 cm laag van grind uit het ene gedeelte gehaald en ook bij de te diep uitgegraven paden ingegooid. Daarna werd er een betonvloer gestort. Aan de andere kant werd de vloer eerst geëgaliseerd en is er een derde aan tegels gelegd.

We zijn in 3 fases teruggereden naar het vrouwenhuis waar we deze week verblijven.
Na het douchen kregen we weer een heerlijke maaltijd. Daarna gezamenlijk zingen.
Als laatste lied: “Dit is de dag”,…… ” nooit meer tranen nooit meer pijn…..”. Deze woorden behoeven geen uitleg.
Na het zingen gaat de corvee groep afruimen en begint een groep met de voorbereiding van het kinderwerk van morgen. Zo leuk, niet alleen de vrouwen maar zelfs de stoerste mannen van de groep zie je bootjes maken van botervlootjes. Knippen, plakken en fröbelen.

Het is niet alleen het werk op het zigeunerkamp, maar ook het samen zijn van de groep.  ’s Avonds het kinderwerk voorbereiden, een spelletje doen, kletsen of een boeklezen. Ieder op z’n eigen manier en toch samen. We hopen dat u weer genoten heeft van onze belevenissen, hartelijke groet vanuit Oekraïne en tot morgen!