25 oktober 2017

Vandaag is het al weer donderdag. Om mij heen worden de voorbereidingen voor het ontbijt gedaan. Ik hoop dat het nog lukt om voordat we vertrekken het verslag van woensdag “op papier”te hebben.
Gisterochtend stonden we allemaal al weer op tijd te popelen om naar het zigeunerkamp te gaan. Een mooi gezicht zoals de 4 bussen achter elkaar door het Oekraïnse land hobbelen. Het is koud, maar zonnig  als we vertrekken en als we op het kamp aankomen gaan de eerste truien al snel uit.

De kinderen staan ons al weer op te wachten, maar zij moeten nog even wachten voordat we met het kinderwerk kunnen beginnen.

Enkele kinderen helpen fanatiek mee met het scheppen van stenen en grind in de kruiwagens. Maar nog mooier is het om in de geleegde kruiwagens mee terug te rijden. En het allermooiste is dan om met een grote boog in de bult zand te belanden.
Na wat spelletjes met tennisballen en voetballen , probeerden we ook het blikgooien uit, maar dat hebben we maar snel weer opgeruimd , want waarom zal je dat met een bal doen, met een steen kan ook en om nou met gevaar voor eigen leven kinderwerk te gaan doen…. Om een uur of 10 wilden we beginnen, het lukte nu beter om ze twee-aan-twee te laten staan (voor een paar seconden )  en na een korte introductie en wat liedjes vertelden we het verhaal van Jona die door de vis werd opgegeten

en gingen we een werkje maken: een bekertje beplakken met een zelf ingekleurde vis. Aan het bekertje zat een touwtje waaraan een blokje hout met daarop een plaatje van Jona. Het kan ook als een vangspelletje gebruikt worden. Erg leuk om te zien hoe de kinderen lekker bezig waren en dat het af en toe zelfs even rustig werd. Na afloop deelden we loombandjes uit, voor de kinderen lijkt het een sport om zoveel mogelijk te verzamelen. Ook al heb je al wat, dan stop de dat snel weg en dan doe je net of je ècht nog niks hebt…

In de loop van de morgen  kon de vloer van de kerk afgelakt worden.  Op een gegeven moment bleek een klein stukje over geslagen te zijn, met allerlei rek-en-strekoefeningen is ook dit laatste stukje vloer afgelakt. De vloer in het badhuis is ook ingewassen, ook hier is het eind in zicht.
Woensdag middag gingen we niet op het kamp werken, maar hadden we een opdracht in Mukacheve, de dichtsbijzijnde stad. We  gingen daar in 4 groepen naar toe. Een groep ging naar het zigeunerkamp in de stad, Cor en Carolien hebben daar in het verleden enkele jaren vrijwilligerswerk gedaan en hebben daar vrienden bezocht. Henk en Marga Pruim gingen ook mee. Marga bedrukt plankjes en een op deel van de plankjes zijn tekeningen van Oekse kinderen gedrukt. De opbrengst van dèze plankjes is voor Oek. Marga heeft een workshop gegeven, zodat ze hier in Oekraïne hetzelfde kunnen maken.

De andere 3 groepen gingen de stad in met wat geld en een missie: zoveel mogelijk schoenen kopen voor de kinderen in het Barkasovose kamp. We kregen allemaal een beetje een wie-is de mol-gevoel: hoe maak je duidelijk in een taal die je niet kent wat je zoekt en wat je wilt en hoe vraag je de weg. In een schoenwinkeltje werden we verwezen naar tweedehandswinkeltje. Na een zoektocht kwam ons groepje bij zo’n winkeltje. Toen we vrouw in de winkel door had wat we kwamen doen, draaide ze de deur achter ons op slot, zodat we rustig schoenen konden uitzoeken. We hadden in no-time rond de 40 paar schoenen uitgezocht en vulden het aan met een flinke stapel zelf-gebreide sokken tot we bij het bedrag kwamen wat we mee gekregen hadden. De mannen in ons waren blij dat we zo snel geslaagd waren, zo snel lukt het in Nederland niet om schoenen te kopen, laat staan zoveel verschillende paren. Met 3 bananendozen vol schoenen bereikten we ruim op tijd de afgesproken plek en hadden we nog tijd voor een kop koffie.
Ook èèn van de andere groepjes had een tweedehandswinkeltje geplunderd: uiteindelijk hadden we meer dan 100 paar schoenen , 70 paar sokken en ook nog een paar mutsen en dat voor een  bedrag van 500 euro.
Nadat we de andere groep weer teruggevonden hadden gingen we weer met 4 bussen achter elkaar op pad. We dachten dat we naar het vrouwenhuis terugreden, maar plotseling stopten we bij een pizzeria! Wat een verrassing! We hebben allemaal heerlijk gegeten en na een hobbelig ritje kwamen we weer in het vrouwnhuis.
We hadden in Nederland al de opdracht gekregen om een accessoire mee te nemen voor de woensdagavond. Vanavond moesten we ons hiermee uitdossen. Wat gaan we doen, het is mij een raadsel, het bleek karaoke te zijn. Ieder kon zijn zang / nietzang talenten laten zien. En iedereen kon lekker meeblèren. En het bleef nog lang onrustig….