Reisverslag donderdag 24 oktober

Donderdag 24 oktober
Gegroet lieve mensen! Heerlijk dat u er weer bent! Zoals elke morgen weer ver voor de wekker wakker. Gek eigenlijk, thuis lukt me dat zo goed als nooit 😉 Na een behoorlijke lange tijd appelig naar het plafond te staren ga ik er toch maar uit. Heb het geel van de muren en het plafond nu wel gezien. Mooie kleur hoor, daar wil ik niks van zeggen, je wordt er wel vrolijk wakker van, zonnetjes geel! Maar nu ga ik er uit. Heerlijk douchen in het wederom zeer sterk ruikende water. Brrrr dit en de wc’s dat is het enige wat ik van hier echt niet ga missen. Na het douchen naar boven om te kijken of ik de corvee ploeg nog een handje kan helpen, graag en gezellig. Na een tijd als iedereen weer binnen is, gaan we heerlijk ontbijten. De tafel is weer goed gedekt. Er wordt super veel afgekletst en gelachen. Al tegen een paar andere reisgenoten gezegd, zo bijzonder elk jaar (voor mij de 4e keer) is het elke keer een heel andere groep, een heel aantal dezelfde personen, maar ook weer een heel aantal nieuwen en het is weer een mega leuke en gezellige groep. Geen kliekjes vorming, nee 1 groot gezin! Elkaar gebroederlijk/ zusterlijk corrigeren, elkaar complimenten geven, elkaar oppeppen, elkaar troosten, er zijn voor elkaar. Maar ik leid weer af. Op het kamp worden de busjes weer uitgeladen en alles wordt in de kerk gezet op het podium, mooi rood/ wit lint ervoor zodat de kinderen weten dat ze daar niet mogen komen. Daarna met de klusmannen van de huisjes de spullen pakken die we nodig hebben voor het maken van een cementvloer. Betonmolen, emmers, scheppen, schuurbord (me net geleerd door de leermeester!) cement en nog wat spullen. Het meeste wordt samen met het zand op de kar met paard ervoor gegooid. Deze brengt het weer voor ons naar het des betreffende huisje. Daaraan gekomen heeft chef specie maken wat anders te doen. Opperchef/ leermeester zal de vloerleggen dus tsja wie blijft er dan over hè om de specie te maken. Ikke dus. Gisteren goed opgelet hoe het moet 4 zand, 1 rode band (cement) en flatsie water. Komen we erachter dat ik best een kleine schep heb. Dus de verhoudingen worden iets anders. 6 om 3. Volgens de leermeester doe ik het super goed! Helaas krijg ik het niet voor elkaar de betonmolen te kiepen dus dat doen we dan maar even samen. Het gaat mooi aan. Gelukkig komt na een tijd, we zijn ondertussen al vele kruiwagens verder en bijna klaar de echte chef specie. Na nog 3 kruiwagens te hebben gemaakt zijn we klaar. Daarna nog 1 kruiwagen bij een ander huisje om een gat in huis te dichten en dan is het schafttijd. In de tussentijd deden meerderen even het huisje aan om te kijken hoe het ging. Daar maakte ik handig gebruik van om even te vragen te helpen met bijvoorbeeld een zak rode band in een speciekuip te doen. Tuurlijk kan ik het zelf, maar een beetje hulp is altijd makkelijker. Ook de man van het andere huis komt even weer helpen, hij blijkt de broer te zijn van de vrouw van het huisje waar we mee bezig zijn. De man vraagt mij met woorden en handgebaren of ze er om 20.00 uur weer over mogen lopen zodat de kindjes naar bed kunnen gaan. Ja hoor dat is prima. Maar we zullen er latten inleggen dan kunnen ze er direct overlopen. Maar ja hoe leg je dat uit? Ik pak twee stukjes afvalhout doe ze tegen elkaar en doe alsof ik ze op de grond leg, daarna doe ik met mijn vingers alsof ik eroverheen loop. De man begint te lachen en snapt wat ik bedoel en legt het uit aan zijn zus. O jongs dit is zo leuk!! Maar we hebben dus schafttijd. Alle spullen mee, want hier zijn we eerst klaar. Tijdens het eten wordt er gezellig gekletst over het kinderwerk en de andere klussen die gedaan zijn. Na het eten gaan een paar naar Munkacs om schoolspullen te kopen en een gasstel met oven voor de school. De maaltijden worden nu op school gemaakt. Prachtig om die kinderen te zien eten. Glunderende koppies en kleine kinderen die nog kleinere kinderen helpen met eten. Dit gasstel met oven is bekostigd door giften van 3 personen uit onze groep. Anderen gaan terug naar het vrouwenhuis om op te ruimen en wij gaan naar de eerste 2 huisjes waar de vloeren en plafond hebben gedaan om een zeil over het dak te spannen. Och man wat is die man blij. Hij helpt super goed mee en zo staan de mannen schouder aan schouder te klussen. Gelukkig hadden we genoeg latten om zelf een trap te maken, want wij Nederlanders zijn een stuk groter dus ook een stuk zwaarder en die trapjes van hun zagen er niet uit of het ons zou houden. Na flink knallen zit het dak mooi ingepakt. Hierna zouden we met het volgende dak beginnen, maar ik had daar zo mijn twijfels over. De eigenaar van het andere huisje kwam naar me toe NEM NEM! Of wel NEE! Gelukkig liep net op dat moment onze tolk Istvan in de buurt dus hem gevraagd wat het probleem was. Er bleek brand te zijn geweest en het dak was veel te gevaarlijk om te repareren. Het hele dak zal door hen zelf eraf worden gehaald en zelf weer gemaakt. We hebben een aantal latten en 2 dekzeilen achter gelaten. Zij zullen dit zelf later gebruiken.
Hierna gaan we even wat drinken, want het is alweer super warm! En even weer het snoetje insmeren. Net wanneer ik cola wil inschenken hoor ik andere Nederlandse stemmen. Nou ja wat leuk we krijgen visite! Het zijn 4 personen uit Nederland die werken vanuit Winsum. Zo gezellig even samen babbelen, hoe doen jullie bepaalde dingen en hoe doen wij bepaalde dingen. Elk je eigen project maar onder één Naam. Waarom allemaal zelf het wiel uitvinden? Na even gezellig gebabbeld te hebben verontschuldig ik mij want mijn klusmaatjes zijn al terug naar het huisje waar we bezig waren. Ik groet hen en krijg Gods zegen mee. Daar wordt ik dan even stil van. Prachtig! Lieve mensen uit Winsum als jullie dit lezen, wij wensen ook jullie Gods zegen bij jullie project en nogmaals bedankt voor het bezoek vanmiddag het was erg gezellig om kennis met jullie te maken.
Na wat kleine dingetjes kunnen we helaas niet verder, want de benodigde spullen blijken in een bus te liggen die nog onderweg is terug naar het kamp. We staan her en der een beetje te kletsen. Na een lange tijd gaan er weer een aantal terug nar het kamp en maken wij nog even de klus klaar. Een lamp ophangen bij het huisje van de broer en een deur plaatsen bij de zus. Meteen maken we daar boven de deur ook nog een plank, want je kijkt zo naar buiten. Ze is er erg blij mee en ik krijg een dikke knuffel. Ook de broer is erg dankbaar en blijft maar kösenum (bedankt) zeggen. De mannen krijgen een hand, bij mij twijfelt hij, want een man in Oekraïne geeft een vrouw geen hand. Iets met 1 recht het aanrecht. Maar ik zag hem twijfelen, want we hebben de hele week schouders aan schouder gewerkt, vorig jaar ook met deze zelfde man. Maar ik zie hem ook kijken naar de anderen om hem heen. Om hem niet in verlegenheid te brengen vouw ik mijn handen en kijk omhoog, Kösenum. Hij lacht mij vriendelijk toe en zegt Halleluja! Dat zegt mij veel meer dan een handdruk. Hierna een kodak (foto) momentje en dan snel de bus in terug naar het vrouwenhuis. We zouden niet graag de avondmaaltijd missen. Hier aangekomen bleken een aantal niet al te fit, de vermoeidheid begint toe te slaan. Maar na het eten gaat het al een stuk beter. De voorbereidingen voor morgen worden getroffen. Tassen inpakken, tassen met kleding pakketten die uitgedeeld worden klaarmaken en zo nog wat klusjes. Hierna komen de spelletjes weer op tafel en hebben we een laatste gezellige avond met elkaar. Het voelt dubbel, je wil hier nog zoveel doen, maar we willen ook graag weer naar onze familie en vrienden in Nederland haha en stiekem ook wel graag een lekkere douche 😉 Morgen ga ik een poging doen om ook in de bus een verhaal te schrijven over onze belevenissen van de laatste dag. Ik wil graag met u eindigen: de Here zegent jou en Hij beschermt jou, Hij schijnt Zijn licht over jouw leven. Hij zal genadig zijn en heel dicht bij je zijn. Hij zal zijn vrede aan je geven……Amen.