Klusserdeklus

Daar zijn we weer! Inmiddels is het 19.45 uur, een lange dag die om 05.15 uur begon en nog niet ten einde is. We gaan weer samen op reis door deze dag, nu hopen dat ik niet te veel dingen mis met wat er allemaal gebeurt is. Om 05.15 uur ging de wekker, want Henk sr. en Simon moesten om 05.45 uur de deur uit om Zhana en haar 3 kinderen weer naar huis te brengen. De slaapkamers in haar huis worden momenteel verbouwd, door Stichting Oekraïne Projecten Hattem. Zij woont tijdelijk in het restaurant waar wij smorgens en savonds eten. De kinderen moeten wel naar school en in Oekraïne is het een uur later, wij houden de Nederlandse tijd aan. Zhana is overdag thuis zodat ze mee kan helpen met klussen en is ze thuis als de kinderen weer vrij zijn. Als de mannen terug zijn gaan we gezamelijk weer om 07.50 uur richting het restaurant om aan het ontbijt te gaan. Na een heerlijk ontbijt krijgen we de uitleg van vandaag. We hebben weer heerlijk gegeten en hop het is tijd om naar het zigeunerkamp te gaan. Onderweg pikken we de tolk Istvan weer op. Hierna hobbelen we over de gaten met asfalt verder. Thuis hebben we asfalt met soms een gat, hier hebben ze gaten met soms wat asfalt. Eén van de reisgenoten zegt lekker droog, ik hoor mijn nierstenen tegen elkaar rammelen 😅.

Bij aankomst staan er al kinderen op ons te wachten. Her en der worden er dikke knuffels uitgedeeld. Om 10.00 uur gaan de kinderen allemaal weer de kerk in om samen met een aantal van onze groep kinderwerk te gaan doen. Vandaag werd het verhaal van de voetwassing gelezen, werd er gezongen en kregen de kinderen aan het eind een zakje met kraaltjes waar ze 2 armbandjes van konden maken. 1 voor henzelf en 1 om uit te delen. Dat was ook de boodschap van vandaag de minste willen zijn en delen met een ander.

Vanmorgen werd er door een aantal de gelaste kokerprofielen geverft. Een soort dikke menie. Oftewel, ssstt niet netjes, dikke meur verf. Meteen de tip gegeven om niet met onze neusjes boven de verfbakken te hangen anders zijn we straks in andere sferen.

Een hele club staat specie te draaien om de opritbrug te egaliseren zodat er niet meer helemaal omgereden hoef te worden. Henk sr. gaat weer naar Munckacs om de speeltoestellen te betalen en schoolspulletjes te kopen voor de uitdeel tasjes van vrijdag.

In de middag gaat Simon B. met nog 5 voedselpakketten uitdelen. Ze hebben 10 pakketten uitgedeeld. Ze moesten in het begin een tijd wachten, tijdens het wachten hebben ze gezellig gekletst met de vrijwilligers uit Hattem. Bij elke ontvanger van een pakket gingen er 3 van de 6 naar binnen. Er werd dan even met hen gesproken, Oksana de vrouw van ds. Sandor vertaalde voor onze groep. Het ene na het andere heftige verhaal. Een vrouw die volledig blind alleen woont, een echtpaar met een gehandicapt kind wat niet kan praten, een vrouw waarvan de man naar het front is gestuurd en waar ze al maanden niks van gehoord heeft, zoveel ellende, verdriet, honger, onzekerheid, machteloosheid je zou dan zoveel meer willen doen dan alleen een voedselpakket brengen. We doen wat we kunnen en dit laat wel zien dat het werk zo hard nodig is. Om 17.00 uur waren ze terug bij de boerderij van Sandor, daarna zijn ze doorgereden naar het zigeunerkamp zodat we allemaal weer terug konden naar het restaurant om te eten.

De één heeft het kaarsje helemaal uit de ander is al aan het bedenken wat er morgen gedaan kan worden. Al met al is het best stil in de bus. Halverwege worden we nog aangehouden bij een road block. Er werd even in de bus gekeken, de paspoorten werden niet eens echt bekeken, Simon en Simon, ook wel buurman en buurman kregen een stevige handdruk en de dikke wat oudere militair vroeg ineens iets dat we dachten, nèh dat hebben we niet goed verstaan……dus hij herhaald de vraag nog eens, chocolat? Deze goed bewapende militair vraagt ons om chocola? Iedereen schudt netjes z’n hoofd van nee, maar we hebben het raam nog niet dicht of 1 maakt de grap, z’n vrouwelijke collega die iets verderop staat zal wel ongesteld en chagrijnig zijn, daarom heeft hij chocolade nodig, een lachsalvo vliegt door de bus! Gelukkig liep het groene dikkertje door naar bus 2 die vandaag achter bus 3 reed. Bus 1 was ook al gecontroleerd en was inmiddels doorgereden. Alle 3 de busjes komen uiteindelijk veilig en heel aan bij het restaurant.

Hier krijgen we heerlijke rijst met kip. Er was te zien dat er hard gewerkt is, want in no time waren alle schalen leeg. De tafels werden leegruimd en de schoolspulletjes voor de pakketjes van vrijdag werden op de tafel gelegd. Prachtig gevulde pakketjes! De groep vormde een mooie slinger langs de tafels om de tasjes te vullen. Dit moeten ze vaker hebben gedaan, want ik ben intussen verder gegaan met het verhaal typen zodat jullie het weer kunnen lezen, ik ben nog niet eens halverwege als ze al klaar zijn! Een aantal doet nog even een spelletje en om 21.00 uur gaan we weer gezamelijk naar het hotel.

De 3 busjes staan net op plek als er nog wen busje aankomt. Hé wie heeft de poortdeur dichtgedaan? Hé maar onze 3 busjes zijn er al?! Wie is dat dan? Het is GJ uit Meppel die even komt buurten! Want ook vanuit Meppel is er een groep in de buurt. Geweldig dat we met zoveel bijelkaar in de buurt zoveel werk kunnen verzetten! Ik ga gauw even naar beneden om meneer 🤪 GJ de hand te schudden. Voor nu een slaaplekker en graag weer tot morgen voor ons volgende avontuur.