20 en 21 oktober 2017

Hè, hè, eindelijk 20 oktober. Wat hebben we hier naar uitgezien. Maanden, weken, van voorbereiding en dan is het zover.
We mogen maar 1 tas mee, hoe krijgen we dat voor elkaar. We hebben al zoveel, maar het komt goed en om kwart over 2 staan we bij de kerk.  Al snel waren de busjes volgeladen, even flink aanstampen en dan vooral de deuren niet meer opendoen.
Tussendoor tijd voor een praatje en een kop koffie, shirts uitdelen (de shirts zijn weer erg mooi geworden).
Na een gebed door ds. Sander gingen we een groepsfoto maken.

Daarna afscheid van alle familie, vrienden en kennissen, wat fijn dat er zo veel mensen ons uit kwamen zwaaien!
Eindelijk gaan we weg, al snel rijden we Nederland uit en om half 6 rijden we al bij Bremen.
Tegen etenstijd rammelden de auto’s aan alle kanten . Het eerste restaurant wilde onze horde niet als klant en stuurde ons 10 km verderop. Een paar van de groep besloten om aan de andere kant van de parkeerplaats te gaan vragen of we er terecht konden, en dit kon gelukkig. Het was inmiddels half 9. De vriendelijke dame voorzag in no-time de hele groep van een complete maaltijd.
Nadat we onze buik volgegeten hadden, gingen we weer verder. Na enkele plaspauzes en chauffeur-wissels , passeerden we om klokslag 1 uur de Tsjechische grens. Even een plaspauze voor de echte zeikerds onder ons. We passeerde Praag in de mist, helaas was de Eifeltoren niet zichtbaar. (en de Martinitoren ook niet ).
De hele route door Tsjechië was mistig.
Na enkele korte pauzes en veel kilometers in het donker werd het eindelijk licht.
Het is tijd voor een kop koffie. Een bestelling van 14 koppen koffie en 9 koppen thee, cappuccino enz. zorgde voor heel wat stress bij het bedienend personeel.
Het duurde even voor we allemaal voorzien waren, ondertussen is Henk S. creatief bezig geweest: hij tekende een Nederlandse vlag op een krijtbord voor de kinderen.

Het is 10 voor 1 als we vanaf de laatste stop vertrekken. We zijn er helemaal klaar voor, paspoorten en papieren hebben we bij de hand. We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor we de grens over zijn. Een groot deel van de tassen is opengeritst en gecontroleerd, bij beide grensposten.  Anderhalf uur later is de eerste bus beide grensposten gepasseerd, daarna wachten we nog een half uur tot de derde bus er is. Dan gaan we snel tanken, want de busje 3 rijdt inmiddels op benzinedamp. Bij het pompstation komt bus4 eraan, feestelijk versierd met ballonnen, slingers en enthousiaste mensen.

Het kan niet anders of dat zijn de andere Oekraïnegangers! Na een hartelijke  begroeting over en weer, rijden we naar het zigeunerkamp.  We worden opgewacht door springende kinderen. Ook Ferry en zoon staan op ons te wachten. Intussen is het gaan regenen en lopen we door de blubber. We zien meteen weer de noodzaak voor het aanleggen van paden. We bekijken de projecten van de afgelopen jaren. Er is best veel gedaan de afgelopen vijf jaar, maar er is ook nog veel te doen.
Hierna allemaal terug de busjes in en naar het vrouwenhuis, verdeling van de slaapplekken, we moesten wel een beetje inschikken, maar na even passen en meten heeft iedereen een plekje gevonden.
Daarna lekker OEKS eten! En natuurlijk niet vergeten om voor Piet te zingen, want die was afgelopen donderdag jarig.
Met man en macht viltjes onder de stoelen gedaan, zodat we ons niet hoeven te ergeren aan de gruwelijke geluiden die de stoelen maken als je gaat opstaan.
Nu is er tijd voor een spelletje, boeklezen, kletsen met een bakkie leut. Werden we ineens verrast met een onverwachts bezoek van…..Roelof en zijn vrouw Tineke!! Het was een tel stil en ineens zongen we samen luidkeels:” en voor Roelof nog eenmaal troelala troelalal ….”.
Hierna samen foto’s kijken die gemaakt zijn door de voorbereidingsgroep en verder met de spelletjes. Het bleef lang gezellig.