Kerkmarathon

Met een ware kerkenmarathon in het vooruitzicht begint de dag voor uw Hollandse vrienden met een frisse neus buiten de deur van het hotel. Simon en Gerben strekken de uitgeslapen benen buiten de poort van het hotel terwijl Henk en Cor net doen alsof ze sportief zijn. Ze trekken de stoute hardloopschoenen aan en begroet door waakhondenbrigade de dubbele decibel stappen ze dapper over de lokale wegen. En Piet? Hij neemt, verstandig als hij is, de tijd om even rustig de dag op te starten.

Nu de benen gesmeerd zijn is het tijd om maag en darmkanaal ook even wakker te schudden om vervolgens naar de eerste afspraak van onze kerkenmarathon te rijden. Stempelpost een bevindt zich op het zigeunerkamp in Dobron. Deze plek is nieuw voor enkelen van ons, maar zal binnen afzienbare tijd een bekende plek worden. Het is namelijk de plek waar we een nieuwe klus hebben aangenomen. Op het plaatselijke zigeunerkamp staat een kleuterschool die verbouwd moet worden. Dominee Pisti, voorganger van de gemeente in Dobron, heeft ons gevraagd bij dit project te ondersteunen en wij hebben hem onze medewerking beloofd.

In het huis van de pastor die naast gemeenteopbouw ook kleuteropvangopbouw doet worden we hartelijk ontvangen. Hij vertelt ons dat de bouw van de school ooit is gestart door enkele Koreanen. Navraag leert ons dat het Koreanen uit het zuidelijke van de twee landen in Azië zijn. Het is toch best bijzonder. Een door Koreanen gebouwd fundament mag worden afgebouwd door Hongaars sprekende zigeuners in Oekraïne, ondersteund door een club uit Assen en een club uit Hattem. In april en mei zullen er Assenaren neerstrijken op het kamp waarna een club uit Hattem in augustus zal komen helpen.

Pisti heeft zijn papierwerk goed voor elkaar. Hij komt met een 3D-tekening van het te bouwen complex en weet goed waar hij het over heeft. Het is mooi om te zien dat het initiatief van dit project bij de plaatselijke bevolking vandaan komt. Het feit dat dit niet uit de koker van enkele ‘wijze’ Hollanders komt maar bij hen zelf wil zeggen dat ze er echt voor gaan. Ze hebben nagedacht over dat wat nodig is en zoeken daar hulp bij. Zo’n concreet plan kunnen we alleen maar omarmen.

Er staat ons in april en mei dus een mooie klus te wachten. Een klus waar men zelf al mee wil beginnen. Eigen initiatief, voelen dat men er toe doet, het is om warm van te worden. We overhandigen dominee Pisti alvast een startbedrag waarmee hij de bouw kan laten beginnen. Ook gaan we op de foto om te symboliseren dat de start van een nieuwe samenwerking is begonnen. Bouwen aan de toekomst van het kamp in Dobron.

Omdat de jeugd de toekomst heeft bespreken we ook de mogelijkheden tot kinderwerk in Dobron. Een stukje evangelisatie en omkijken naar de nieuwe generatie, wat zou het mooi zijn als ook dat kan plaatsvinden. Navraag bij Pisti leert ons dat ze daar erg blij mee zijn. Op de vraag of de Nederlandse kinderwerkers ook hulp kunnen krijgen van enkele dames uit het kamp wordt enthousiast gereageerd. Er worden ons meteen zo’n 4 ijverige vrijwilligers toegezegd. Voor ons de schone taak om in Nederland de nodige voorbereidingen te doen.

Sandor heeft een preek voorbereid en na de vergadering vervoegen wij ons met beide voorgangers naar de kerkzaal. Daar schalt de muziek al op standje gehoorbeschadiging door de zaal. Het lijkt wel of de voorzanger zijn stemgeluid zelf naar boven wil schreeuwen. De prediker, onze eigen Sandor is gelukkig wat minder luidruchtig en hij steekt dan ook rustig van wal. Het is de eerste van 3(1!) keer dat we deze preek horen. Eerst in deze dienst in het Hongaars, en de tweede keer een Hollandse versie in de auto wanneer we naar de kerk van Barkasovo rijden.

In Barkasovo krijgen we een derde maal dezelfde preek te horen, ditmaal weer in het voor ons onverstaanbare Hongaars. Toch is het mooi om te zien dat het woord van God in alle talen gesproken wordt. De muziek begrijpen we beter. Van enkele wijsjes weten we de Nederlandse of Engelse versie te herkennen en we jubelen zowaar mee. In Barkasovo gaat dat al een stuk makkelijker want bij liedje nummer 1 klapt de stroom er uit. Wat zijn we daar dankbaar voor. Nu moet de voorzanger onversterkt zingen, onze trommelvliezen zijn gered. De dienst is er een vergelijkbaar met die in Dobron. En waar Henk de gemeente van Dobron mocht toespreken deed Cor dat in Barkasovo. De groeten uit Assen werden overgebracht. Men ontvangt het hartelijk en dankbaar. Het is en blijft bijzonder om op zo’n manier twee verschillende werelden bijeen te brengen.

Na de dienst is er nog een bijzonder moment. We worden gevraagd om bij een van de zigeuners naar huis te gaan om te bidden. Sandor, Ferry en Robbi gaan ook mee. Het gaat om het huis van een muzikant uit de kerk. Deze man ligt ernstig ziek op bed; leukemie. Een rotziekte die hem naar zijn laatste levensdagen heeft gebracht. Woorden ontbreken ons op dat moment…

Voor ons zit de dag in Barkasovo erop. We gaan de bus in en brengen Sandor naar huis. Henk en Gerben gaan naar het Hotel, terwijl Simon Piet en Cor nog een extra dienstje meepakken in Munkacs. Hoe dat allemaal verlopen is krijgt u in een volgend verslag van ons te horen. Voor vanavond is er genoeg getypt en onder het genot van een biertje wordt dit verslag online gezet. Morgen meer over de laatste etappe van de kerkmarathon en de belevenissen die ons maandag tegemoet komen. Proost!