Met gierende banden

Een hele goedemorgen! We zitten net in de bus om met gierende banden richting Assen te rijden. Het verslag zal ik al rijdend aanvullen, want we hebben zo’n vermoeden dat het laat zal zijn als we thuis zijn en dan is het gezin prioriteit 1. De dagverslagen doe ik met veel plezier, vooral wetende dat jullie meegenieten met het werk wat we doen en dat we transparant laten zien wat we met het geld doen wat binnenkomt door alle acties die we doen.

Gisteravond hebben we met een klein clubje nog een drankje gedaan en toen werd het hoogtijd om ons mandje op te zoeken. Sommigen van ons staan er fris en fruitig bij op de vroege morgen, maar een paar voelen zich helaas zo brak als 10 anderen. We schuiven met z’n allen om 07.00 uur aan tafel om te ontbijten. Heerlijk brood en ruimschoots beleg, lekker glaasje fris en natuurlijk een bakkie koffie. Hierna 1 mededeling, spullen in de bus en gaan! Dat hoeft maar één keer gezegd te worden en we waaieren als mieren uit om onze taak uit te voeren.

We belanden allemaal met tas bij de bussen, ze worden er behendig ingeslingerd en om 07.45 uur zitten we in de bussen en kunnen we rijden. Even voor 08.30 rijden we over de grens van Hongarije naar Slowakije. Daarna volgt de grens van Slowakije met Tsjechië. 60 km voor Praag houden we even een pauze om de benen te strekken, koffie te drinken en de blaas te legen. Na goed een half uur stappen we weer in, frisse chauffeurs achter het stuur en we kunnen weer verder. En na die 60 km rijden we om 12.30 uur door Praag. De snoepjes worden rijkelijk doorgegeven, af en toe wordt er met de radio meegezongen, maar de meesten liggen voor apegapen, iets met toegeven aan de vermoeidheid van deze week.

Om 15.15 uur is het echt tijd voor een sanitair stop en doen we ook meteen een chauffeurswissel. We hebben democratisch en vreeTzaam besloten om tegen 17.30 uur een korte eetpauze te houden en dan weer door te knallen.Het is iets later geworden, we waren net allemaal uit de busjes gestapt en hoorden we daar in de verte de penningmeester roepen, es ist geschlossen. Er zit dus niks anders op dan weer in te stappen en naar de gouden bogen te rijden, mocht u deze term niet kennen, de Mc Donalds 😀. Onder een hoop gelach en gekletst werden de burgers naar binnengewerkt en reden we iets voor 19.00 uur weer verder. Er wordt steeds vaker op de mobieltjes gekeken, hoelaat is het, even appen met het thuisfront hoelaat we er ongeveer zijn. We zijn er aan toe om thuis te komen!

Om 20.00 uur houden we 2 minuten stilte. Tss waarom zou je dat doen? Je bent een hele week weggeweest en super lang al aan het reizen. Waarom? Zeg nou zelf wat zijn nu 2 minuten? Maar dit korte moment is zo belangrijk! Wij zijn vrij, wij leven in vrijheid. We komen als groep net uit een land wat in oorlog is, waar mensen gedood worden en waarom? Het nemen van levens mag voor niks een reden zijn. Dit keer heeft de dodenherdenking een andere lading dan anders. Dankbaar om deze week van hard werken en van veel plezier te eindigen met 2 minuten stilte.
Stilte……

Toekomst vol van hoop
In de nacht van strijd en zorgen 
kijken wij naar U omhoog,
biddend om een nieuwe morgen, 
om een toekomst vol van hoop. 

Ook al zijn er duizend vragen, 
al begrijpen wij U niet,
U blijft ons met liefde dragen, 
U die alles overziet.   

U geeft een toekomst vol van hoop; 
dat heeft U aan ons beloofd.                       
Niemand anders, U alleen, 
leidt ons door dit leven heen. 

U heeft ons geluk voor ogen. 
Jezus heeft het ons gebracht. 
Mens, als wij, voor ons gebroken
in de allerzwartste nacht.   
        

U bent God, de Allerhoogste,
God van onbegrensde macht.
Wij geloven en wij hopen
op het einde van de nacht.

Bij de Poort van Groningen zullen we al afscheid nemen van Margreet, dat scheelt haar heel wat extra tijd reizen. Daarna gaan we in een mooi tempo door naar Assen waar onze geliefden op ons wachten.

We willen jullie allemaal bedanken, voor het mee-lezen, mee-bidden, mee-leven. Blijft u ons helpen helpen? Ook onze dank aan onze broeders en zusters in Oekraïne, Ds. Sandor en Oksana die onze grote steun zijn, Ludmila, ds. Pisti en onze nieuwe vrienden op het zigeunerkamp van Dorbron en de beide tolken. Fijn dat jullie met ons meelezen 🙏🏻Hartelijke, warme en gezegende groet namens,Thijs, Henk sr, Piet, Henk jr, Henri, Patrick Margreet, Henk, Roelof, Lisanne, Daniël, en Louise