Oranje in het buitenland

07.00 uur staat het ontbijt klaar, dus wekker zetten en niet te laat komen, nou laat dit nou geen probleem zijn, 05.00 uur doppies los en klaar om uit bed te springen. Laat ik nu niet de enige zijn die vroeg het bedje uit gerold is, de 1^e stond al lekker onder de douche. Ja de douche, nu denk je dat is toch niet zo raar, nou eigenlijk wel als je bedenkt dat we altijd in één ruk doorrijden. Wat een heerlijkheid na vele kilometers een heerlijk bedje, sommigen met z’n tweetjes in een tweepersoonsbed, maar hé we doen niet moeilijk, we hebben een bed!

Voor 07.00 uur zat bijna het volledige reisgezelschap al klaar om te gaan ontbijten. En dit was lekker!, heerlijke broodjes en ontzettend veel keus uit beleg, eieren, worstjes, genoeg om alle 12 de magen goed te vullen. Na het ontbijt stonden we zoals afgesproken om 07.30 uur klaar om te vertrekken. Nadat we alles hadden ingeladen vertrokken we richting eindbestemming. Onder gezellig gekeuvel stapten we in de bus. De muziek werd nog even op zacht gezet, maar hoe verder de dag vorderde hoe harder de muziek. Hoe harder de muziek hoe vaker ook de snoepbak de ronde deed. Als je denkt dat je wat kilo’s kwijt kan raken op zo’n reis, ik help je direct uit de droom, dat gaat niet werken! 😊

Af en toe even een kort babbeltje met de bussen onderling via de walkietalkie over de diesel peil of dat er een plaspauze nodig is. Nee genoeg peut en geen mensen die de blaas vol hebben of nicotine nodig hebben, we knallen lekker door. Maar na vele liedjes, slaapjes en bak vol snoep heeft de auto toch dorst gekregen. Het is tijd om te gaan tanken. Dus ik dacht, dit is mijn kans ik kijk met mijn allerliefste glimlach naar de werkgroepleden, geachte heren, goed gemutste mannen zullen wij eens een lekker bakkie koffie gaan halen? Ik laat mij zelf in de waan dat door mijn lieve glimlach wij een kop koffie gaan halen, niks is minder waar, ze waren het al lang van plan, want de bussen hebben niet alleen het magische bruine elixer nodig, wij als rijders en bijrijders ook zeker. Deze mooie uitspraak is van onze 15 jarige puber die al weet hoe belangrijk koffie kan zijn, “het magische bruine elixer”, want echt na dit bakkie was iedereen weer spraakzaam en waakzaam.

In Assen waren er ook Oekers flink bezig op de Koningsmarkt, Cor, Simon en Kirsten stonden de mensen te enthousiasmeren om spullen bij hen te kopen met de opbrengst voor Assen voor Oekraïne.

Binnen de groep heeft 1 persoon de titel facilitair coördinator gekregen, zij vond dat op deze prachtige dag er toch ook echt aan Koningsdag gedacht moest worden, vanuit Nederland waren er heerlijke oranje tompoezen verpakt tussen koelelementen verpakt meegenomen. Daar stonden we dan, gezellig schouder aan schouder op de meest oncharmante manieren, want ja hoe eet je zo’n ding fatsoenlijk, naar binnen te werken.

De stemming was nu tot 100% gestegen en was het tijd om weer in de busjes te stappen. Gas op die lolly! We willen naar de grens. Vlak voor de grens, in de meesten voor ons zo bekende plaats Vásárosnamény worden de paspoorten gecheckt en klaargelegd, de kletsijzers worden opgeruimd en we hebben nog even de tijd om de benen te strekken en de bussen hun dorst te lessen. We stappen allemaal weer in de 2 bussen en rijden het laatste stukje naar de grens. Precies om 15.00 uur komen we aan bij de 1^e grens van Hongarije, deze gaat best vlot en rijden we door naar de 2^e grens van Oekraïne. Hier ging het iets moeilijker, onze voorzitter bleef de kalmte zelf, maar aan zijn stem meende ik toch echt te horen dat hij de beste man voor zich wel even door het luikje wilde trekken, maar hij bleef vriendelijk en geduldig (de gaven van de Geest) en mocht vervolgens met zijn reisgenoten verder reizen, nu bus 2 nog. Ook wij kregen het gezanik wat de eerste bus had, ook onze bushoofd bleef vriendelijk en geduldig en voor we het wisten mochten we gewoon verder. Prachtig, we zijn allemaal dankbaar dat we in 40 minuten de beide grenzen over zijn! Dit hadden we niet durven hopen. Een stuk verderop na de grens even met elkaar bijkletsen en toen echt het allerlaatste stukje naar het hotel.

We rijden Dobron binnen en ik merk dat ik het vrolijke gevoel krijg als op vakantie, hoe zal het eruit zien? Hoe zullen de bedden zijn? Echt wat een prachtplek, we voelen ons de koning te rijk! 2 kamers van 3 personen en 3 kamers van 2 personen. Mooie kamers, lekkere bedden en we kwamen er na een uurtje ook achter, heerlijk eten! Na het eten krijgen we de mededelingen voor de volgende dag. We mogen uitslapen, want we worden pas om 09.30 uur aan het ontbijt verwacht. Een groepje wil graag even de benen strekken en gaat de omgeving verkennen door middel van een heerlijke wandeling. En we worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Wat een feestje om dat te mogen zien! Na de heerlijke wandeling is er natuurlijk tijd voor de nodige spelletjes en gezellige en sterke verhalen.

Dominee Sandor, ons contact persoon kwam nog bij ons op bezoek om met de leden van de werkgroep die mee zijn het één en ander door te spreken over de week die voor ons ligt. Tegen 23.00 uur worden door de voorzitter en de penningmeester nog even de laatste bestellingen van de bloemenactie verwerkt en typmiep maakt nog even dit verhaal voor u, een clubje zit nog zachtjes na te babbelen en toen werd het echt tijd om ons nestje op te zoeken. Wij wensen u allen een goede nachtrust en zullen morgen weer met een nieuw dagverslag komen. We wensen u allen een goede en gezegende zondag.