De laatste

Nu de accu van de laptop is opgeladen pakken we de draad van het verhaal weer op. Na een korte stop zijn we gisteren mooi op tijd in Tiplice aangekomen. In het pittoreske stadje dat al in de sluimerstand staat draaien wij de bus de parkeerplek van het hotel op. De sleutels worden uitgedeeld en we bekijken snel even in welk hok we de nacht mogen doorbrengen. Een prima plekje met de luxe van een bad. Zo snel als we gekomen zijn vertrekken we ook alweer. Met onze lege maag als kompas navigeren we naar de plaatselijke Turk waar een heerlijke maaltijd genuttigd wordt. In het hotel zijn geen verdere voorzieningen dus besluiten we ons heil te zoeken in de kroeg. Het hardrockcafé in Tiplice heeft de deuren en de tap nog open, we maken er gretig gebruik van. Het bier smaakt heerlijk en per slok lijkt de slappe lach toe te nemen. We hebben het goed! Nog een biertje een selfie en vele grappen later lopen we door een donkere stad naar het hotel. Naar bed, de laatste nacht in het buitenland.

Cor bedenkt bij terugkomst in het hotel echter dat hij zijn selfiestick heeft laten liggen in de kroeg op de hoek. Dat wordt hup, het bad weer uit en maar weer in de benen. Simon en Henk besluiten mee te lopen terwijl Gerben en Piet het fort met hun leven bewaken. De selfiestick. Zijn medereizigers waren even bang dat het ding aan zijn hand was vastgegroeid, zo vaak werd de stick gebruikt. Was het gekke ding maar vastgegroeid, dat zou een late wandeling hebben gescheeld. Maar goed, een voordeel bij dit nadeel is dat de grens van tienduizend stappen toch wordt bereikt. En dat op reisdag.

Bij het wakker worden en inladen van de bus wordt nog even gecheckt of iedereen zijn selfiesticks en andere gekkigheden bij zich heeft voor we instijgen en wegrollen. Om 0700 uur rijden we met een volle tank benzine en met genoeg koffie aan boord richting huis. De grens tussen Tsjechië en Duitsland passeren via een mooie bergpas. Even zijn we op gewoon op vakantie. Haarspeldbochten leiden ons langs mooie bospercelen en we krijgen prachtige uitzichten voorgeschoteld. Een volle tank, eten, drinken en een warme auto.

In de warme auto kijken we terug  op de reis en voelen ons gezegend met alles wat we hebben. Ook zijn we heel dankbaar voor wat we hebben mogen doen. Verhelderende gesprekken over het project in Barkasovo. Nieuwe kennismaking in Dobron. We hebben een fijne week gehad met Sandor, de band met onze contactpersoon is weer sterker geworden. Wat gaaf dat de verbinding tussen het rijke westen en deze hoek van Oekraïne weer gelegd is. En dan de voedselpakketten. Delen van de rijkdom die we meegekregen hebben. We kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe dankbaar het is om dit werk te mogen doen. Hoe mooi het is om de steun vanuit Nederland te voelen. Hoe bijzonder het is om te zien dat de mensen blij zijn met het broodnodige eten dat ze krijgen. Tijdens onze reis hebben we zo’n 280 pakketten uitgedeeld. Voor deze pakketten hebben we nog maar een klein gedeelte van het ingezamelde geld uitgegeven. Sandor heeft nog meer geld gekregen om voedsel van te kopen. Het is bij hem in goede handen. Hij zorgt ervoor dat het bij de goede magen terechtkomt. Elke euro komt zo op de goede plek terecht.

Onze magen vullen we onderweg nog met wat koffie, brood en andere eterij. Op naar huis. Naar onze vrouwen en kinderen. We willen ze via deze weg bedanken voor de steun, fijn dat jullie achter ons staan! We zijn ook weer onderweg naar onze achterban zonder wie deze reis niet mogelijk zou zijn geweest; bedankt! En… op naar een volgende reis. Op dit moment leest u het laatste verslag van deze reis. Maar weest u niet bang, er valt nog genoeg werk te doen en er komen nog genoeg reizen aan. Met alle dank aan HEM en vertrouwen in HEM sluiten we deze reis ook digitaal af. Tot de volgende ronde.

Piet nestor Haveman

Simon chauffeur Broeksema

Henk penningmeester Pruim sr.

Gerben orakel Weitkamp

Cor schrijver Verkade