Reisverslag vrijdag 26 en zaterdag 27 oktober

Vrijdag 26 en zaterdag 27 oktober

Van de laatste werkdag en de reisdag volgt natuurlijk nog een verslag.
Iedereen weer veilig thuis, tassen uitgepakt, elkaar weer gezien in de kerk en ‘s middags een tukkie op de bank.
Maar voordat dit alles zover was zijn we vrijdag eerst begonnen met een ontbijt. Potten pasta en jam werden leeggemaakt. Je merkt dat het vrijdag is, het is erg rustig aan het ontbijt.
De vermoeidheid begint toch echt te komen en de gedachten gaan al naar huis. Maar voor we naar huis gaan wordt er eerst nog gewerkt. Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken naar het kamp.
Er wordt hard gewerkt om het hekwerk klaar te krijgen en de tegels in het badhuis erin te krijgen. Dat zijn de klussen die we graag afgerond willen hebben. De laatste hand wordt ook aan de deur gelegd die in het houtopslaghok wordt gemaakt.
In de kerk is het kinderwerk weer begonnen. Vandaag de uitdaging om de kinderen een shirt aan te doen die gekregen zijn van een school en daarna weer orde om het Bijbelverhaal te vertellen, liedjes te zingen en een werkje maken. Aan het eind als het afgelopen is krijgen de kinderen een tasje met iets lekkers erin, een spelletje, nagellak, bolletje wol, tennisbal en vast nog wel wat, maar dat weet ik zo even niet meer. Wat zijn de kinderen blij! Trots laten ze buiten de inhoud aan elkaar zien. De kinderen die een tasje hebben gekregen, krijgen een mooie groene stip op de hand dat ze niet voor een tweede keer komen voor een tasje. Later komen er nog wat kinderen aan die niet bij de kinderochtend waren, maar wel graag een tasje willen. Een aantal lukt dat ook, want er waren er nog heel wat over. We hadden zoveel spulletjes gekregen!
Tussen het spelen met de kinderen door werd er nog steeds hard geklust om de boel klaar te krijgen. Zo is er nog een poortdeur gemaakt in het hekwerk. En de laatste stukken gaas zijn er nog ingezet.
En dan is het toch echt tijd om te stoppen. We eten samen ons broodje op in de kerk met een bakkie koffie. Ferry komt ook even binnen om samen met ons te bidden en zijn dankbaarheid uit te spreken. Daarvoor waren de juffen uitgenodigd om de schoolspulletjes in ontvangst te nemen die we woensdag gekocht hadden.
Na het broodje en koffie wordt alles opgeruimd en schoongemaakt. Carlos Horvath komt nog net op tijd om ons uit te zwaaien, hij kwam voor de waterpomp voor de watervoorziening. Onder luid getoeter en gezwaai rijden we bij het kam vandaan naar het huis in Lavki.
Hier gaan we samen eten, onze spullen inpakken, busjes inpakken nadat ze schoon zijn gemaakt.
En daar ging er iets mis. Bus 2 was lekker enthousiast aan het poetsen en nadat de klus geklaard was werden de deuren dichtgegooid. Maar NEEEEEE de sleutel lag nog in de bus en de bus ging automatisch op slot! Gelukkig na flink wat proberen en prutsen kreeg Simon de bijrijder deur weer open. Nu echt snel alles klaar maken en gaan met die banaan. Door meerdere factoren zijn we later vertrokken dan de bedoeling was. I.p.v. 16.00 uur stapten we om 16.50 uur in de busjes.
Op naar de grens. We waren de Oekraïense grens over. Helaas deden de Hongaren hun grens dicht en moesten we een end omrijden naar de 24-uurs grens. De stemming sloeg toen wel even om, maar na een tijdje een gezellige meezinger opgezet en we konden er weer tegenaan.
Bij de 24-uurs grens ging het best vlot, we waren daar om 19.30 uur. En NEEEEEE weer een tegenvaller, bus 1 deed het niet meer. De accu was leeg. Met een aantal werd het busje de grens over geduwd. Nadat alle busjes over de grens waren werd met een paar weer geduwd en toen busje 1 het weer deed zijn we vlot weer verder gereden.
Om 22.00 uur stopten we bij de pomp waar we ook altijd stoppen voor we de grens overgaan om de portofoons op te ruimen. Nu werden ze dus niet opgeruimd maar geïnstalleerd.
Meteen bakkie koffie gedaan, plassen en een aantal hun nicotine shot weer gehad.
Een paar dames hadden lekkere chips gekocht. Kippenchips…..tsja je zou het niet verwachten maar het bestaat en lekker dat het is! Daarna een puutie met bacon chips…..Volgens mij gaan we straks Kukeleknorren! Hahaha
Iedereen weer de busjes in en gas op de lolly! Het ene na het andere liedje schalde bij ons door het busje. Midden in de nacht toch maar even wat hazenslaapjes doen. Na ongeveer elke 2 uur was er een chauffeur en bijrijder wissel. Na vele vele liedjes, slaapjes, gelach en kilometers komen we in de buurt van Assen. De spanning begint te stijgen, wie zullen er allemaal op het kerkplein staan? Dat werd al snel duidelijk toen we bij de kerk aankwamen…….wat een mensen! Wauw wat een gaaf en warm gevoel. Familie, vrienden en kerkleden stonden ons op te wachten. Bij de één vliegen de deuren sneller open dan bij de ander. Het grote knuffelparcours is geopend. Knuffel hier en knuffel hier en knuffel daar. Nadat we enigszins uitgeknuffeld en gezoend waren ging we de kerk in om met elkaar een bakkie koffie te drinken. Daarna alle busjes goed schoon van binnen, want die moeten ’s avonds alweer terug naar Century aangezien ze alweer verhuurd zijn.
Alle spullen opruimen en dan samen een biertje doen. En dan komt toch echt het afscheid nemen van elkaar. Met een lach en een traan. Want zeker gaan we elkaar weer zien, maar het is wel een einde en afscheid van deze reis. Wat hebben we genoten met elkaar. Wat zijn er mooie gesprekken geweest over vele onderwerpen. Wat mochten we een liefde ervaren van onze mede christenen in Oekraïne en bovenal wat mochten we Gods aanwezigheid voelen en zien. Geen kerkmuren, geen hokjes en vakjes, geen vinger wijzen, geen veroordelingen, geen groepjes……Nee allen kinderen van dezelfde Hemelse Vader. AMEN
Veel liefs van jullie zus in het geloof, Louise