Vrijdag 20 mei 2016
Assen is nog in diepe rust als we rond vier uur vertrekken voor een weekendje Oekraïne. Op de wegen richting het vliegveld is het nog rustig en we schieten lekker op. Buiten is het nog donker maar naarmate we dichter bij Dortmund komen wordt het om ons heen steeds lichter. In de buurt van Emmen verbazen we ons over de enorme gele gloed die er in de lucht hangt. Even later wordt het ons duidelijk als we in de verte allemaal kassen zien liggen, de gele gloed is afkomstig van de lampen die hier de hele nacht branden. Je zult er maar naast wonen. Rond half 6 maken we een korte tussenstop op een Duitse parkeerplaats en is er koffie met een broodje en de gelegenheid om het een en ander weg te spoelen in de riolering. Daarna rijden we verder richting vliegveld waar we rond 7 uur aankomen. We parkeren de auto en lopen richting de douane.
Daar blijkt dat een paar van onze koffers iets wat te groot zijn, maar nadat enkele euro’s van eigenaar zijn gewisseld is dat geen enkel probleem meer. Bij de douane loopt het lekker vlot door, zei het dat een van de fotocamera’s nog maar eens extra op verboden middelen wordt gecontroleerd. Gelukkig vinden ze niks raars en mogen we doorlopen naar de gate. Daar moeten we best wel een tijdje wachten maar in goed gezelschap is dat geen grote ramp. Het boarden gaat op zich redelijk snel en even later zitten we op onze plek in het vliegtuig, op de een na achterste rij. De vliegreis zelf verloopt zonder noemenswaardige problemen en anderhalf uur later stappen we in Boedapest weer uit het vliegtuig.
Niet veel later staan we in de ontvangsthal waar de autoverhuurder ons al opwacht. Snel lopen we met hem mee richting de auto en als de verhuurpapieren zijn getekend kunnen we aan de laatste etappe van de reis beginnen. Buiten is het inmiddels al lekker warm aan het worden maar dankzij de airco hebben we daar geen last van. We rijden in een keer door tot Vasarosnameny waar we een kleine tussenstop maken voordat we de laatste kilometers richting de grens afleggen.
Bij de grens is het niet erg druk en we kunnen direct aansluiten in de rij voor Europese paspoorten. Al snel zijn we aan de beurt en de beambte vraagt om alle paspoorten en de documenten van de auto. Met het hele stapeltje verdwijnt hij in het hokje en wij wachten rustig af tot hij terugkomt. Dit duurt niet heel lang maar erg vrolijk worden we er niet van. Het blijkt dat we de groene kaart van 2015 bij ons hebben en niet die van 2016. We keren de hele auto binnenstebuiten maar kunnen hem niet vinden. Daarop duikt de beambte weer terug in zijn hokje en wij wachten in spanning af op de dingen die gaan komen. Na ongeveer 10 minuten komt hij weer naar buiten, geeft de paspoorten en autodocumenten terug en zegt dat we door kunnen rijden. Zo groot was het probleem dus ook weer niet. Aan de Oekraïense kant gaat het allemaal zn gangetje. We sluiten rustig aan en elke zoveel minuten schuiven we weer een autolengte op richting onze eindbestemming. Er wordt ons gevraagd wat we in Oekraïne komen doen en als we die vraag naar tevredenheid hebben beantwoord mogen we doorrijden. Binnen een uur zijn we beide grensposten gepasseerd.
Bij het eerste winkeltje dat we tegenkomen stoppen we en slaan we een voorraadje water, een beetje chips, enkele flesjes bier, een fles wijn en wat fris in voor de eerste avond. Daarna rijden we door richting het vrouwenhuis. Daar aangekomen blijkt dat de sleutel van de voordeur nog steeds zoek is maar de achterdeur is gelukkig gewoon open. We laden onze bagage uit en verdelen de kamers. We hebben inmiddels wel aardig trek gekregen van de lange reis en om kwart over vier zitten we dan ook al aan het avondeten.
Na het eten komt Sandor langs om het een en ander te bespreken voor de komende dagen. We spreken tijden af waarop we kunnen eten en wanneer we het kamp willen bezoeken. Details over de kerkdienst op zondagmiddag moeten we de volgende dag met Ferry regelen. Hierna drinken we nog wat met elkaar en rond een uur of negen besluiten we te gaan slapen. De reis was lang en best vermoeiend. Het is tijd om lekker te gaan slapen.
Zaterdag 21 mei 2016
Wie vroeg gaat slapen is ook weer vroeg wakker. Dat blijkt maar weer als we om half 9 aanschuiven voor het ontbijt. We laten het brood met plastic worst en gatenkaas ons goed smaken. De thee die we er bij krijgen is al bijna koud en smaakt een beetje zoet en zuur tegelijk. We smeren nog enkele broodjes voor tussen de middag. Rond half 10 gaan we op pad richting het kamp. De wegen zijn nog steeds ronduit slecht en erg hard rijden is er dan ook niet bij. Vooral het laatste stuk zit nog steeds vol met diepe gaten waardoor we niet erg opschieten. Toch staan we 20 minuten later voor op het kamp.
De aanblik is vertrouwd en toch zien we veranderingen. Als we naar links kijken zien we het afgebouwde toiletgebouw met de deuren die nog niet geverfd zijn. Recht voor ons zien we het badhuis waarvan de deuren op en staan en we werklui zien rondlopen. Ferry heeft ons inmiddels ook in de gaten gekregen en luid roepend en zwaaiend komt hij onze kant op gelopen. De ontvangst is hartelijke en we kunnen duidelijk zien dat hij blij is dat we er zijn. We worden direct meegenomen naar het badhuis waar hij trots toont wat er sinds ons vertrek allemaal is gedaan. En we zijn blij verrast. Alle wanden van het douchegedeelte zijn betegeld en gevoegd en ook de betonvloer ligt er in. Een groot raam is geplaatst en ook de binnendeuren zitten er al in. In de kleedruimte zijn ze al druk bezig met het aanbrengen van wandtegels en ook de eerste vloertegels zijn gelegd. In het linker hok zijn ze nog niet verder gegaan met bouwen maar dit komt doordat hier de houtvoorraad voor de winter ligt opgeslagen. Wel is deze ruimte voorzien van een raam.
De tegelvloer in de school ziet er helaas niet zo mooi uit als we hadden gehoopt. Een gedeelte van de tegels ligt los en ook is er nog niet gevoegd. Iets waar we de komend tijd nog wel enige aandacht aan mogen besteden. De keuken is wel af en hier ligt de vloer er strak in. En er wordt inmiddels al dankbaar gebruik gemaakt van de faciliteiten die we hier hebben gerealiseerd.
Het toiletgebouw is inmiddels ook helemaal af en in gebruik. De deuren zijn nog niet geverfd maar Ferry verzekerd ons dat dit nog dezelfde dag zal gebeuren. Inmiddels is Sandor ook gearriveerd en we gaan nogmaals rond met hem en Ferry en bespreken allerlei zaken voor de oktoberreis.
Als we genoeg inspiratie hebben opgedaan nemen we afscheid van Ferry en rijden we richting Munkacs. Daar brengen we een bezoek aan de supermarkt waar we opnieuw allerlei benodigdheden worden ingeslagen. Ook halen we op de markt naast de supermarkt verschillende soorten fruit waaronder een enorme zak vol aardbeien. Met al deze boodschappen rijden we naar een groot klooster aan de rand van de stad waar we een picknick houden. Genietend van al het lekkers bewonderen we de omgeving en het klooster en de kloosterkerk. Als we allemaal verzadigt zijn rijden we door naar de bouwmarkt om een dweil, dweilemmer en bezem te kopen voor de school. Ook ontmoeten we hier Corine waar we een tijdje mee staan te praten. Dan is het al weer tijd om richting vrouwenhuis te gaan.
Tijdens het avondeten komen er twee leden van het bestuur van SOP (Stichting Oekraine Projecten) langs om te praten met Sandor. Als ze klaar zijn rijden we met hen mee terug richting Beregowo om een kopje koffie te drinken met de andere bestuursleden van SOP die ook in Oekraine zijn. Het is een gezellige boel en als het al bijna donker is rijden we weer terug richting vrouwenhuis. Onderweg spotten we nog een ree die langs de kant van de weg naar ons staat de staren maar gelukkig besluit het beestje om te blijven staan. Terug in het vrouwenhuis zoeken we al snel ons bed weer op. Moren is het immers weer vroeg dag.
Zondag 22 mei
Ook deze morgen zitten we weer om half 9 aan het ontbijt, hoewel we ons afvragen waarom zo vroeg aangezien het overleg van SOP met Sandor pas om 10 uur gepland staat. Terwijl de rest van een lekkere vrije ochtend geniet vergaderen Piet en Thijs mee met SOP. Het gesprek is erg interessant en duurt dan ook totdat het eten op tafel staat. Samen met de bestuursleden van SOP smullen we van de maaltijdsoep die we krijgen en als we allemaal verzadigd zijn vertrekken we richting Rafajna. Daar brengen we een kort bezoek aan het gezin waar we in 2013 een huis voor hebben gebouwd. Het huis ziet er al redelijk af uit alleen wonen ze er nog steeds niet. Sandor weet ons te vertellen dat er nog steeds geen aansluitingen zijn voor de elektriciteit omdat de ex-man van Rosie niet mee wil werken. Een heel vervelende situatie.
Rond 2 uur komen we aan in Barkasovo waar de kerkdienst inmiddels als is begonnen. Zodra de autodeur opengaat horen we de luide muziek al uit het gebouw komen. We gaan snel naar binnen waar we op de eerste rij worden neergezet. Het is een feestelijke boel in de kerk en de sfeer is erg prettig. Ferry houdt een kleine preek en ook van ons wordt een bijdrage verwacht. Thijs houdt een korte preek over psalm 146 en het gaat hem best goed af, een familietrekje zullen we maar zeggen. Ook Sandor houdt nog een kort verhaal en dan is er weer tijd voor heel veel zingen.
Aan het einde van de dienst heeft Sandor nog een verrassing voor de mensen in de kerk. Ze krijgen van hem allemaal een lootje en wij mogen een voor een een lootje uit een grote bak trekken. Aan het als er zo 7 winnaars zijn getrokken verteld Sandor wat de prijs is. Een tijdje geleden hebben we nl fietsen naar Oekraïne gestuurd en die worden nu uitgedeeld. Dit gebeurd door middel van een loting om te voorkomen dat er achteraf ruzie ontstaat. De winnaars worden meegenomen naar de bus van Sandor en daar krijgen ze allemaal een fiets. En ze zijn er ontzettend blij mee. Het straalt gewoon van hun gezicht.
We maken samen met Ferry nog een rondje op het kamp en hoewel het nu redelijk groen is blijft het aangrijpend om te zien hoe deze mensen moeten leven. Hierna overhandigen we de schoonmaakspullen aan Ferry en vertrekken we richting Pavshyno om daar het project van Winsum wat enkele weken eerder is gestart te bekijken. Ook hier zijn sinds de start al grote vorderingen gemaakt en het is leuk om te zien dat ook hier de dankbaarheid van de mensen groot is. Las we zijn uitgekeken bij het bouwproject rijden we weer terug richting het vrouwenhuis waar de warme maaltijd al weer op ons staat te wachten. Na het eten drinken we nog wat met elkaar en doen we een spelletje waarna we ons bed weer opzoeken.
Maandag 23 mei
Ook vanmorgen gaan de meeste wekkers weer rond 8 uur en om half 9 zitten we weer aan het ontbijt. Aangezien we alle dingen die we moesten doe gedaan hebben is er vandaag tijd om voor toerist te spelen. We rijden weer richting Munkacs en vanaf daar rijden we via een gloednieuwe weg de bergen in. Na een minuut of 20 komen we een prachtig stuk grasveld naast de rivier tegen en we stoppen om daar wat te gaan eten. We bewonderen de omgeving, maken foto’s en als we zijn uitgekeken gaan we weer terug richting Munkacs. Daar doen we nog wat laatste inkopen voor de terugweg, kijken nog even op het zigeunerkamp van Munkacs en rijden dan terug naar het vrouwenhuis. Daar is het tijd om de koffers weer in te pakken en om half 4 nuttigen we daar nog een maaltijd.
Dan is het tijd om weer terug te gaan naar Nederland. We hebben eerder op de dag al afscheid genomen dan Sandor en nu nemen we afscheid van Hennie, die het hele weekend voor de catering heeft gezorgd. Dan rijden we richting de grens. Bij de grens is het niet heel druk en we kunnen al snel aansluiten in de rij. Met handen en voeten communiceren we met de douanebeambten en dat gaat best goed. Al snel mogen we doorrijden naar de Hongaarse kant en ook daar is men uiterst vriendelijk voor ons. In recordtijd, slechts 25 minuten, passeren we de beide grensposten. Even later rijden we al weer op de M3 richting Boedapest. Ongeveer 100 km voor Boedapest maken we een tussenstop om de benen te strekken waarna we de laatste kilometers onder de banden doortrekken. In Boedapest tanken we de auto weer vol en ook de innerlijke mens wordt van voedsel voorzien bij de burger king. Daarna leveren we de auto in bij de verhuurder en lopen we naar de terminal. Ook hier zijn we snel door de douane en even later zitten/liggen we allemaal op een bank in de vertrekhal. Aangezien ons vliegtuig pas om 6:10 vertrekt moeten we hier de nacht doorbrengen en al snel liggen de meesten lekker te slapen. Als de laatste vliegtuigen zijn vertrokken wordt het stil in de hal op de schoonmakers na die hun best doen de hal weer te laten glimmen. Tegen half 5 zijn de meesten weer wakker en halen we wat te drinken. Inmiddels onweert het buiten flink en door de grote ruiten is dit een mooi gezicht om naar te kijken.
Als het grote bord aangeeft bij welke gate we moeten zijn spoeden we ons hierheen. Even later staan we in een grote halt te wachten tot we mogen instappen. Als het eindelijk zo ver is regent het flink buiten en ook de bliksem zien we geregeld door de lucht schieten. Door het slechte weer kan het vliegtuig nog niet vertrekken. Met een half uurtje vertraging mogen we dan toch eindelijk weg en enkele minuten later zweven we weer door de lucht richting Dortmund. Een uur en 20 minuten later raken de wielen van het landingsgestel het asfalt weer en zijn we weer een stapje dichter bij huis.
Uit het vliegtuig lopen we direct door naar de auto. Vlak buiten Dortmund ontbijten we bij een raststatte waarna we weer verder rijden richting Nederland. Het grootste verschil met Oekraine vinden we het weer. Daar is het 28 graden en schijnt de zon, hier is het maar een graat of 13 en regent het. Tijdens de rit vallen de meesten weer in slaap na een gebroken nacht en tegen de tijd dat we weer wakker zijn staat Assen al op de borden. Rond half 12 zijn we weer thuis en kunnen we gaan bijkomen van een weekendje Oekraïne. Een ding is zeker, we zouden het zo weer doen.