Reisverslag 15 januari

Zondagsrijders

Het ontbijt

Koffie, thee, sinaasappelsap, melk, kwark, ei, kaas, ham, spek, vis en nog veel meer. We kunnen vandaag klagen dat we nog 1300 kilometer voor de boeg hebben. We kunnen zeuren over de regen die valt. Maar we kunnen ook dankbaar zijn dat we aan zo’n rijk ontbijt mogen zitten. Zonder overleg kiezen we unaniem voor het laatste. Na de dag van gisteren en een korte nacht zitten we tevreden achter onze goed gevulde borden. Gisteren, vannacht, we denken er nog even aan terug.

Het heeft ons uiteindelijk tot 23:00 uur gekost voor we ons slaapplekje vonden. En dat terwijl we eigenlijk om 22:00 uur uiterlijk moesten inchecken. Gelukkig voor ons was er iemand die tot 23.30 uur wakker wilde blijven om ons welkom te heten. Voor ons een hele opluchting, het vooruitzicht op slapen in een bed is vele malen mooier dan te moeten overnachten in de bus. Arriveren bij het Pension betekende niet dat we klaar waren en konden slapen. Er moest nog getankt worden, het reisverslag moest online gezet worden en, het belangrijkste was de overdracht van de bussen. Rond middernacht waren alle dozen en tassen overgepakt. Het papierwerk werd drie, vier, vijf, zesmaal gecontroleerd. Toen we zeker waren dat overal hetzelfde nummerbord op stond en alle papierwerk correspondeerde met de bus konden we tevreden slapen. Nou ja, even netjes de delegatie van de verhuurder uitzwaaien en naar bed. Tijd voor een kort nachtje gevolgd door een heerlijk ontbijt.

Om 09.00 uur trapte Thijs onze ‘nieuwe’ bolide aan en deel twee van de reis startte. Zondagochtend en reizen, er zijn zondagen dat we het niet doen. Maar eenmaal onderweg zitten we al snel weer in de goede modus. Oostwaarts is de richting die we over de Tsjechische snelweg volgen om alsnog richting Oekraïne te gaan. Hoever we komen is de vraag. Dit zal afhangen van de drukte op de weg en het aantal plaspauzes dat we zullen maken. En waar je dan uitkomt is altijd een verrassing.

Stel je toch eens voor dat je op een zondagmiddag rond het middaguur bij de Mc. Donalds uitkomt. Normaalgesproken moeten we er niet aan denken, maar vandaag kwam het dan toch zo uit. En ja, het was toeval. Maar goed, als je dan toch in de Mc. Donalds bent en de klok roept dat het etenstijd is, dan kan je maar beter wat bestellen. Aangezien ze bij de Mc. geen eten verkopen halen we alleen een flinke dosis maagvulling om vervolgens onze reis te vervolgen.

Onderweg

Na enkel uren rijden passeren we de plek waar we gisteren in de file stonden, daar waar we koffie hebben gezet. Vandaag troffen we er geen klandizie en dus reden we maar rustig verder. Ook onze vrienden van de douane waren niet aanwezig op de inmiddels beruchte parkeerplaats vlak voor Brno en dus kachelden we mooi door. Nog één stop om de tanken vol te gooien met koffie dan wel diesel en Tsjechië was dan eindelijk, na een vertraging van ongeveer 23 uur, een gepasseerd station. Het niet al te grote stuk door Slowakije was twee uurtjes later ook gepasseerd. Met het naderen van de avond maakte een gezonde nesteldrang zich meester van ons. Waar gaan we eten? Waar gaan we slapen?

Op het moment dat dit wordt getypt rijden we net de stad Györ uit richting ons onderkomen, daarover later dus wat meer informatie. Wat we nu al wel weten is dat er in het onderkomen geen ontbijt geserveerd wordt. De ingrediënten voor het ontbijt hebben we dan ook gekocht in de stad die achter ons ligt. En omdat we er toch waren en de klok die eerder ‘etenstijd’ riep weer van zich liet horen, hebben we ons buikje maar weer rond gegeten. Deze keer op een boot op een zijtak van de Donau. Het eten ging ongeveer als volgt.

De vreetschuit

Op het water
met z’n vijven
aan het praten
als oude wijven

Soms een hap
of een slok
een slechte grap
en goede mop.

Dan voor wat geklater
naar het toilet
en even later
in de bus dolle pret.

De pret houdt niet op vandaag, het verslag wel. Een beetje korter, maar we hebben ook minder meegemaakt. Wie weet wat de dag van morgen ons brengt.