En dan is de laatste dag al weer aangebroken. Na een stevig ontbijt gaan we voor de laatste keer naar de klussen. Een deel van de groep gaat naar het huis en de rest gaat naar de kinderen.
We beginnen (zoals elke dag) met het zingen van Jézus szeret minden kicsi gyereket (Jezus houdt van alle kinderen). Ook doen we ‘lees je bijbel, bidt elke dag’& ‘hoofd, schouders, knie en teen’. Veel kinderen kunnen nu aan het einde van de week de Nederlandse versie van ‘lees je bijbel, bidt elke dag’ meezingen! J Na het zingen ging Sandra het werkje van vandaag voordoen en uitleggen.
Vandaag hebben we van een plastic bordje een visje gemaakt. De kinderen hebben (sommigen met hulp) eerst een driehoekje uit het bordje geknipt, hierna hebben we deze aan de achterkant geplakt als vin. Hierna konden de kinderen de vis kleuren naar eigen invulling. Ook konden ze het versieren met stickers en andere plakplaatjes.
Na het knutselen hebben we nog even met de kinderen buiten gespeeld. We gingen touwtjesspringen, voetballen en handje klap doen.
Het is wel leuk om te vertellen dat de zigeunerkinderen de vriendschaparmbandjes nog om hadden. Ook veel van de kinderen hadden hun ketting van rietjes nog om. Deze lieten ze dan ook met trots zien dat ze hem nog om hadden.
Bij de school is niets te doen, omdat er nog geen stenen en geen zand geleverd is.
Bij het huis gaan we verder met het stuken van de muren en anderen gaan verder met de plafonds: 1 persoon gaat uitmeten, 1 of 2 zagen, 1 slepen, 1 vasthouden en 2 timmeren of schroeven enz. Je bent dan zo met 6 of 7 personen bezig en dan zit zo’n plafond er zo in. Op dezelfde manier werkt het bij het stuken. Teamwork dus!
En het is gelukt; op het moment dat we weggingen zaten alle plafonds erin!
Ook was het muurtje klaar wat wij gemetseld hebben, en is een begin gemaakt met het storten van de vloer. Verder hebben we wat opgeruimd en alles wat mee terug moest in de auto geladen.
Vervolgens hebben we afscheid genomen van het gezin. De zoon (Florian, 11 jaar) was niet aanwezig, maar had wel voor een paar cadeautjes gezorgd voor de meiden die het meest in het huis gewerkt hebben. En toen werd het allemaal best emotioneel, zowel het gezin als onze groep liet het niet onberoerd dat er afscheid genomen moest worden en er een einde kwam aan het klussen in het huis. Ondanks de taalbarrière, cultuurverschil enz ervaren we een enorme verbondenheid met dit gezin/dit volk. We bieden het gezin ook nog het naambordje aan wat gisteren gemaakt is en een balk met de woorden : Assen – Hollandia. deze balk komt recht tegenover de ingang te hangen, boven het muurtje wat we gemetseld hebben.
Dan nemen we allemaal afscheid en gaan we met de hele groep naar de school. Onderweg is de stemming bedrukt en een heel aantal mensen moeten een traantje wegvegen. Als we aankomen bij de school ligt de bouwplaats er verlaten bij. Geen stenen en zand betekent geen werk en dus geen mensen. Maar zodra we er zijn verschijnen er al snel mensen op de bouwplaats. Kinderen, de metselaars, juffen van de school en Ferdie ook wel mister arbeit genoemd.
Eerder op de dag heeft Dina een steen gemaakt waar we allemaal onze naam op hebben geschreven. Vervolgens hebben we daar de woorden Rots, Hoeksteen, Fundament en Jezus geschreven. Simon heeft midden in een van de lokalen een gat gegraven en na een kort woord van Dina hebben we daar in het bijzijn van de hele groep en enkele zigeuners de steen ingelegd en vervolgens hebben we allemaal een beetje zand in het gat gedaan net zo lang tot het gat helemaal gevuld was. Vervolgens hebben we met z’n allen het Onze Vader gezongen.
Toen we net weg wilden gaan kwam de vrachtauto met 660 stenen met een totaalgewicht van 13.200 kg net aan. We hebben nog snel in recordtempo (ongeveer 20 minuten) de vrachtauto met de hand gelost en de stenen in de school opgestapeld. Daarna was het ook hier tijd voor afscheid. De handschoenen hebben we achtergelaten zodat de metselaars er nog wat aan hebben. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, zagen we de tweede vrachtauto, met nieuwe stenen aankomen!
Ook zagen we , toen we weg wilden gaan, aan de overkant van de weg een politieauto staan. Een deel van de groep is toen gaan lopen en een ander deel is in de busjes gegaan. Toen we er zeker van waren dat we niet werden gevolgd iedereen weer in de busjes en toen snel naar het vrouwenhuis.
Daar hebben we koolsoep met een soort van minipannenkoekjes gegeten. Verschillende mensen hebben een deel van hun kleren, handdoeken, zeep, deo, en schoenen achtergelaten zodat deze onder de mensen hier verdeeld kunnen worden. Daarna de bagage van de autogroep die nog over is in de bussen geladen samen met een flinke lading drinken en chips en toen opnieuw afscheid nemen. Zwaaien en tot morgen.
En toen werd het stil. De grootste herrieschoppers zijn in de busjes vertrokken. Iedereen heeft lekker gedoucht en daarna was er tijd voor spelletjes, het lezen van een boek, het updaten van de facebookpagina, het schrijven van het verslag enz. enz. en daarna vroeg naar bed toe want om 6 uur vertrekt de taxi richting het vliegveld.
Holland we komen er weer aan!