24 oktober 2013

We beginnen te merken dat de vermoeidheid begint toe te slaan. Het duurt steeds langer voordat we in de auto zitten. Toch gaat iedereen weer vol enthousiasme naar de verschillende projecten.
De kinder-groep gaat bij de school maskers maken met de kinderen. Sandra heeft op een duidelijke manier aan de Oekraïense kinderen uitgelegd  hoe het gedaan moet worden!
Verder gaat het bij dit project op een leuke, gezellige manier, de kinderen leren ons kennen en wij leren de kinderen kennen. Dit maakt ook dat het steeds meer binnenkomt en het lastiger wordt om afstand te houden en niet al te betrokken te raken.
Een jongen glunderde van oor tot oor toen hij even bij GerritJan op schoot de bus mocht besturen. Een meisje is heel consequent in het verkeerd om aan trekken van haar schoenen, elke dag heeft ze ze weer verkeerd om aan….
Sommige kinderen laten trots de ketting en het armbandje zien die ze woensdag hebben gemaakt/gekregen.
Verder zijn  er weer een paar van de groep die een wandelingetje over het kamp (bij de school) konden maken, deze keer onder leiding van Ferry , de dominee van het kamp. Hij komt steeds weer om ons op zijn geheel eigen manier aan te moedigen of juist af te remmen, in elk geval praat hij veel, maar doet hij weinig…
Het kamp maakt veel indruk: veel kinderen, veel honden, mensen die heel sociaal zijn en her en der een praatje maken, veel huisjes, vaak gemaakt van leem, zichtbare armoede.
Helaas kunnen we vandaag bij het schoolbouwproject weinig doen; er zijn nog geen nieuwe stenen geleverd en er is ook nog geen nieuw zand gebracht. Balen dus….., maar wel heel Oekraïens.
De ploeg bij het huis had meer te doen, ze konden zand scheppen, grind slepen, muurtjes metselen, een zoldertje maken, maar het leukste was het “flatsen” van de mortel tegen de muren aan, op deze manier konden we vandaag een groot deel van het huis van een stuklaag voorzien.

Ook heeft José een mooi naambordje voor aan het huis gemaakt.

Om 4 uur reden we naar de boerderij van ds Sandor (contactpersoon van de Stichting Oekraïne projecten). Hij heeft de grootste boerderij van de omgeving, in een voormalige Kolchoz(Russische staatsboerderij)
We hebben onze ogen uitgekeken: een hele stal met alleen maar kalfjes, in een andere stal werden koeien gemolken, op een manier zoals het in de jaren 60 in Nederland gedaan werd(denk ik). Niet de koe naar de melkmachine, maar met de melkmachine bij elke koe langs.
Nelleke kon haar hart ophalen, ze vind het leuk om met een koe te knuffelen…..
Ook stonden er zo’n 70 bijenkasten , bijzonder om te zien.
Ds. Sandor was niet aanwezig,maar we mochten overal rondkijken. Net toen we weg wilden rijden kwam hij eraan en hield onze auto staande met de opmerking dat we te vroeg weg gingen, we moesten nog helpen met melkenJ
Terug bij het vrouwenhuis sprongen een aantal uit de auto, zij wilden het eerste bij de (nog warme) douche zijn….
Elke avond komt een kudde koeien langs het vrouwenhuis, zij gaan terug naar het dorp.
Vanavond staat het eten weer klaar: een soort aardappel/bonen/wortel/pastasoep. Met aardappelpuree met vlees. Voedzaam, maar zo vet dat we de vetlaag ervan afscheppen en er per schaal ongeveer een plastic bekertje vol vet vanaf geschept wordt…..
Vanavond hebben we nog een Bijbelstudie gedaan, met weer bijzondere gesprekken.
Daarna vullen we de avond met spelletjes, kletsen, lezen en bijv. het schrijven van dit verslag…