DWWPOVZMNZGMW

Zondagavond, de laatste avond van onze reis.

Normaalgesproken is de zondag de dag waarop we elkaar nog eenmaal zien in de Maranathakerk. We vertellen onze achterban wat we hebben beleefd en geven elkaar nog een dikke knuffel. Dit jaar niet, volgend jaar ook niet. Dit jaar is er geen reis, volgend jaar geen Maranathakerk. We hebben gisteren (zaterdag 17 oktober) onze laatste actie gehad in de Maranathakerk. Onze thuisbasis wordt gesloopt en wij zijn daar gisteren alvast mee begonnen. Het oud ijzer hebben we uit de kerk gesloopt en zal komende week opgehaald worden door Visser Assen, lang leve de kiloprijs. En dan te bedenken dat we zonder het metaal uit de container al een tussenopbrengst van zo’n €1300.—mogen noteren. Via deze weg willen we iedereen die heeft meegeholpen dan ook heel erg bedanken. Daar komt ie: “BEDANKT.”

En dan nu het verslag van deze laatste dag. Net als de vorige dagen willen we nog één thema behandelen. En dat is vandaag: “DWWPOVZMNZGMW.”

Nou heeft u waarschijnlijk geen flauw idee waar deze ietwat lange afkorting voor staat. En daarom leggen we dat even uit. Bij de meeste vergaderingen is het laatste puntje op de agenda de rondvraag. Omdat wij, Oekers, toch net even anders zijn dan de meeste andere mensen hebben we geen rondvraag tijdens ons maandelijks overleg. De werkgroep Assen voor Oekraïne sluit de vergadering standaard af met het punt DWWPOVZMNZGMW. Een afkorting die staat voor:

Dat
Wat
We
Per
Ongeluk
Vergeten
Zijn
Maar
Nog
Zeker
Genoemd
Moet
Worden…

…Het thema voor vandaag. Want in alle verslagen die afgelopen week op de website zijn geplaatst zijn we ongetwijfeld wat onderwerpen vergeten. En daarom gaan we vandaag nog een paar (onderbelichte) onderwerpen bij langs.

Paspoortcheck

Zodra dit woord wordt genoemd grijpt de Oekganger meteen naar zijn of haar broekzak, jaszak of heuptas. De Paspoortcheck is geen grapje, geen incident, maar een dril. Wie mee gaat naar Oekraïne wordt gedrild om binnen enkele seconden zijn of haar paspoort tevoorschijn te toveren. Als een militair die binnen enkele seconden zijn wapen paraat moet hebben, heeft een Oekganger het paspoort in no-time tevoorschijn getoverd. We zijn namelijk allemaal verplicht om het paspoort bij de hand te hebben zodra we ons logeeradres verlaten. Geen paspoort kan problemen betekenen. En daarom wordt er te pas en te onpas “PASPOORTCHECK” geroepen, waarna een grondige controle plaatsvindt. Koppen tellen en paspoorten checken; zeker weten dat iedereen aanwezig is.
Maar waarom moet dit zo streng? We weten uit ervaringen van andere groepen dat het vergeten van een paspoort tot de nodige stress kan leiden. Zo liepen enkele Oekgangers van een zusterorganisatie eens nietsvermoedend op straat. Ze waren zo’n honderd meter van hun logeeradres, maar hadden géén paspoort bij zich. Toen de politie hen daarop aansprak ontvouwde zich een probleem. Ze overtraden de regels. Lang verhaal kort: via een contactpersoon en de burgemeester werd er wat bemiddeld waardoor het probleem gelukkig werd opgelost. Om zulke taferelen te voorkomen is er dus een regelmatige paspoortcheck.

De tolken

Laten we deze helden niet vergeten. Tijdens onze oktoberreizen, maar ook tijdens de voorbereidingsreizen worden we bijgestaan door een tolk. Wanneer u bedenkt dat de inwoners van de stad Munkacs voornamelijk Oekraïens spreken en de zigeuners en de dorpsbevolking Hongaars, dan snapt u dat een tolk wel handig kan zijn. In de loop van de tijd hebben we zodoende gebruik gemaakt van de vertaalkunsten van Ruslan, Lidia, Istvan en Márk. De twee laatst genoemden zijn nog steeds onze tolken. Met hen hebben we ook regelmatig contact via Facebook. De foto’s van het zigeunerkamp die in de loop van het jaar op onze website en op facebook verschijnen zijn van hun hand. Met name Márk helpt ons gedurende het jaar met het bedenken van nieuwe plannen. Onderzoeken naar de haalbaarheid van plannen en het overleggen met Sandor en Ferry. De tolken zijn inwoners van Oekraïne, maar een paar keer per jaar een beetje Hollanders.

Sandor en Ferry

Ook Sandor en Ferry moeten zeker genoemd worden. Ferry, de kampoudste van het zigeunerkamp in Barkasovo. Samen met Márk leidt hij op dit moment het schoolbouwproject. Dit jaar bouwen de Nederlanders niet op het zigeunerkamp, maar doen de zigeuners dit zelf. Márk zorgt ervoor dat de communicatie met ons in stand blijft. En Ferry en Márk leiden het project dat uitgevoerd wordt door de mannen van het kamp.
Sandor is vaak wat op de achtergrond. Deze Nederlands sprekende Hongaar die in Oekraïne woont is naast de tolken ons contactpersoon. Hij weet waar de nood het hoogst is, hij weet in te schatten wat wel of niet verstandig is om uit te voeren. En in overleg met hem en Márk koen de meeste projecten dan ook tot stand. En weet u wat nou zo mooi is? Tijdens de eerste jaren van ons bestaan was het contact hebben met Sandor lastiger dan het besturen van een ruimteschip. Inmiddels hebben we maandelijks contact met de beste man. Goed contact welteverstaan. Wat is het toch gaaf om ook daarin groei te zien.

Paspoortcheck
Voor we verder gaan, heeft iedereen het paspoort nog paraat?

Boodschappen doen

Boodschappen doen in Oekraïne is een project op zich. Zoals u begrijpt begint dit project altijd met een paspoortcheck. Na een positieve uitslag gaat de rit dan naar bouwmarkt of supermarkt(je). De boodschappen zijn dan ook in twee soorten te onderscheiden:
1) Groot groter grootst.
2) Dagelijkse dingen
Eerst de categorie groot groter grootst. Deze categorie boodschappen wordt meestal gehaald in Munkacs. Daar, in de grote stad, is de Oekraïense Hornbach gevestigd. Deze monsterlijk grote bouwmarkt heeft werkelijk alles. Van schroefjes tot dakdelen, van broodjes tot kerstbomen en van meubilair tot souvenirs. Normaalgesproken hebben wij geen kerstbomen nodig, dus ligt onze focus bij het bouwmateriaal. Wie de Nederlandse bouwmarkt gewend is kijkt dan alsnog zijn ogen uit. Zo hebben ze daar per gangpad een eigen medewerker. Meestal iemand die alleen de lokale taal spreekt. Verder is er per groep gangpaden een baas die (soms) Engels spreekt. En omdat er zoveel medewerkers zijn en zo weinig Engels sprekenden, kan het zomaar gebeuren dat wij per boodschappenlijstje zo’n 8 medewerkers nodig hebben om onze boodschappen bij elkaar te zoeken. Want wie hoopt dat er één medewerker is die ongeveer weet waar alles ligt komt bedrogen uit. Het halen (let op, ik het over halen, niet over brengen) van de grote boodschap duurt in Oekraïne dan ook lang, langer langst.

Het halen van de kleine boodschap is meestal wat makkelijker. Zo heeft de buurman van tolk Márk een eigen supermarktje in het dorp. Een winkeltje waar we dagelijks langsrijden. In de ochtend leveren we dan vaak een boodschappenlijstje af. Márk vertaald dit lijstje en wij rijden met Márk naar het zigeunerkamp. Tijdens onze werkdag gaat de winkeleigenaar naar de grote stad Munkacs om inkopen te doen voor zijn zaak. Hierbij neemt hij ook onze bestelling mee. Als wij dan aan het einde van onze werkdag Márk thuisbrengen en naar het vrouwenhuis rijden kunnen we meteen de boodschappen oppikken. En is niet alles voorradig? Dan maken we gretig gebruik van de thuisbrengservice van de supermarkt. Service aan huis, het is net echt.
We zijn maar wat blij met deze mogelijkheid. De winkeleigenaar is ook blij, dat weten we heel zeker. De beste man toont zijn dankbaarheid op een niet zeer duidelijke wijze. Wanneer we in zijn winkel komen schenkt hij ons eerst gastvrij een kop koffie in. Nou ja, dat laat meneer doen door een mevrouw. Emancipatie is nog niet vertaald naar het Oekraïens. Eenmaal aan de koffie weet meneer de winkeleigenaar zeker dat we niet meteen weggaan, we hebben de koffie immers nog niet op. En op dat moment zet hij zijn zelfgemaakte troef in. Van onder de toonbank komt een fles met zelfgestookte Wodka tevoorschijn. Voor ons is het dan de sport om als eerste te roepen dat je nog moet rijden. Iedereen die dit niet als eerste roept ontkomt bijna niet aan een aanslag op de slokdarm. Naar verluid bevat het traditionele drankje namelijk 80% alcohol. Of dit overdreven is of niet kan ik u niet vertellen. De schrijver van dit epistel is tot nu toe altijd weggekomen met de smoes dat hij nog moest rijden. Maar gezien de moeilijke gezichten die werden getrokken komt het percentage alcohol eerder in de buurt van de 80% dan in de buurt van 8%. Iets waar de winkelier geen boodschap aan heeft. Hij is gewoon dankbaar dat in Oktober zijn omzet weer een flinke groei doormaakt.

Een avondje vermaak

Wie hard werkt moet ook hard ontspannen. Op menig avond, wanneer de Bijbelstudie is afgesloten spoeden de fanatiekelingen zich naar de gezamenlijke zaal. Onder het genot van een chipje, glas bier en veel (slechte) muziek worden de spelletjes op tafel gegooid. Zonder ook maar te proberen om eerlijk te spelen gaat de tijd op zo’n avond aan ons voorbij. We pesten om het leven, pokeren om een flesje bier of wat chips en slaan bij Halli Galli de bel zo ongeveer door de tafel heen. Zo af en toe wordt er dan toch per ongeluk eerlijk gespeeld.
En terwijl de meest uiteenlopende geluiden de ruimte vullen, vult een eenling in de hoek de website. Het reisverslag waarmee de achterban op de hoogte wordt gehouden. Een verslag dat tegelijkertijd een stukje verwerking, aandenken en reclame is.
In een slaapkamer, even verderop de gang, is het rustig. Vol overtuiging speelt men een spelletje weerwolven. Spannende verhalen vullen de ruimte. Een ruimte waar een gezonde spanning heerst en ook een deken van gezelligheid aanwezig is. Zo rond middernacht (of later) verruilen we de deken van gezelligheid voor die waar je onder slaapt. Op naar een nieuwe dag, op naar nieuwe avonturen.

Reünie, en doorrrrr

Ook na de reis, zodra we uit de bus stappen, zijn de meeste reisgenoten alweer toe aan nieuwe avonturen. Hier en daar klinkt op het kerkplein dan ook weer de wens om opnieuw mee te gaan. Bij de reünie in januari klinkt diezelfde roep ook altijd weer. En hoe jammer het ook is dat we in dit jaar, 2020, geen reis konden maken, toch gaan we door. De groep die zich heeft opgegeven voor deze reis blijft op de lijst staan. De lijst voor 2021; zo de HERE wil. Wat we met die toevoegingen bedoelen behoeft geen verdere uitleg.

DWWPOVZMNZGMW

Tot slot van dit slotverhaal de inmiddels bekende afkorting DWWPOVZMNZGMW. Wat we daar mee willen? We willen alle (oud)deelnemers uitnodigen om in het commentaar onder dit verslag dat te noemen, Dat Wat We Per Ongeluk Vergeten Zijn Maar Nog Zeker Genoemd Moet Worden…

Tot snel!