Dit is al weer het laatste reisverslag. Iedereen is inmiddels weer veilig thuis aangekomen en heeft weer kunnen genieten van de luxe van een warme douche, water uit de kraan, je eigen bed en ga zo maar door. Maar voordat we hier van konden genieten moesten we eerst nog de vrijdag en zaterdag door komen.
Voordat ik met de vrijdag begin nog even terug naar donderdagavond. Het verslag is verstuurd en we zitten gezellig wat te praten onder het genot van een drankje. De meesten zijn inmiddels al naar bed. Om 00.00 is het vrijdag en dat betekend dat Tessa jarig is. We zetten het ”lang zal ze leven” in en daarna is het tijd voor een heleboel hiep hiep hoera’s. hierna vertrekken bijna iedereen naar bed en zo ook Tessa. Zodra Tessa weg is doen we de deur van de eetzaal dicht en gaan we aan de slag met (wc)papier, schaar, lijm, plakband, ballonnen en stiften. We fabriceren een enorme berg ballonnen, een lange slinger en een sjerp met daarop gefeliciteerd. Een aantal maken daarna nog een nachtwandeling die tot 02.30 duurt maar dan ligt iedereen toch echt in bed.
Om 7.30 is het tijd voor het ontbijt en niet iedereen zit er even uitgeslapen bij, moet je maar niet tot diep in de nacht wakker blijven. Opnieuw zingen we Tessa toe. We werken snel het ontbijt naar binnen en maken ons klaar om richting het kamp te gaan. Één busje blijft achter om de kleding die we willen achterlaten uit te zoeken zodat we het nog uit kunnen delen. Aangekomen op de bouw gaan we verder waar we gisteren gebleven zijn. Veel werk is er niet meer. De muren van het badhuis zijn inmiddels op hoogte maar in de school kunnen we verder met het aanbrengen van planken op de isolatie. Buiten worden planken met een decoupeerzaag op maat gemaakt om vervolgens naar zolder te worden gebracht waar ze op de balken worden vastgespijkerd. De bouwvakkers slopen ondertussen de bekisting van het ketelhok en beginnen aan de eerste lagen stenen. We sjouwen een grote partij stenen naar ze toe zodat we achter elkaar door kunnen met metselen. Aan de voorkant van de kerk wordt ondertussen hard gewerkt aan het afdak en in de kerk zelf is er weer kinderwerk. De busjes zijn door de regen en modder vies geworden dus wordt er schoonmaakspul gehaald om ze schoon te maken van binnen. Een klusje waar we de hele ochtend mee bezig zijn en waarvoor we de hele supermarkt moeten leegkopen.
Rond elf uur komt er een oude Lada het terrein opgereden waar een heerlijke geur uit komt opstijgen. Je kunt het je haast niet voorstellen de combinatie Lada en lekkere geur maar het is toch echt zo. De achterbank is namelijk goed gevuld met allemaal pizzadozen, een cadeautje van Ferry voor ons. Ferry wil namelijk een feestje geven om ons te bedanken. Omdat we niet willen dat de pizza koud wordt gaan we direct naar binnen en even later zitten we samen met de bouwvakkers, die eerst niet mee naar binnen wouden, te smullen van de heerlijke pizza. Als iedereen genoeg heeft gehad gaan we weer verder met waar we mee bezig waren. Thijs en Gerrit-Jan interviewen ondertussen met hulp van Rusland Ferry over het kamp. De plasticdeuren- en kachelboer komt langs om te praten over deuren en een cv installatie. Om half een wordt er, net zoals elke dag, eten gebracht voor de school. Maar even later komt Ferry ons halen voor het eten. Blijkt het eten voor ons te zijn in plaats van voor de school. Maar iedereen, behalve Tom dan, zit vol. Daarom gaan we het kamp op en nemen we zoveel mogelijk kinderen mee die smullen van de aardappels met vlees en jus.
Maar dan komt het onvermijdelijke ineens heel dicht bij, afscheid. Afscheid van Ferry, afscheid van Mickey, Donald en Goofy (zo noemen we de bouwvakkers), afscheid ook van Ruslan onze tolk, afscheid van de kinderen. Het is een moment wat ontzettend zwaar is. Een week lang trek je met ze op. Sta je naast elkaar te metselen, zit je samen te knutselen, zing je met elkaar en doe je spelletjes. Enkele groepsfoto’s, een boel tranen en heel, heel veel knuffels en handen schudden later stappen we in de busjes en gaan we terug naar het vrouwenhuis. Onderweg begint het te regenen en het is erg stil in de busjes. Bij het vrouwenhuis aangekomen pakken we onze tassen weer in en drinken we nog koffie. Dan nog een groepsfoto op het bordes voor het huis. We stappen in en gaan naar de winkel in het dorp waar we al het eetbare meenemen. De vrouw van de winkel is niet heel behulpzaam dus neemt Gerrit-Jan plaats achter de toonbank en ineens gaat het een stuk sneller.
Als alle eterij is verdeeld over de busjes zetten we koers naar de grens. Na een uurtje zijn we allemaal over de grens en zoeken we, terwijl de zon langzaam ondergaat, de snelweg richting Boedapest op. Zo rijden we een aantal uur achter elkaar door, af en toe stoppend omdat een zekere persoon uit bus één nog al last heeft van een zeer hoog drukgebied met rukwinden. Aan het begin hebben we afgesproken dat we bij de KFC gaan eten als we er een tegen komen voor 22.00 Om 22.02 komen we aan bij de mc Donalds vlak voor Gyor, geen KFC dus. Daar wacht ons een verrassing. De mac sluit om 22.00 uur en we moeten door de mcdrive. Eerst nemen we de bestelling van iedereen op waarna Gerrit-Jan met een bus in de lange rij gaat staan. Aangekomen bij het eerste raam wil hij betalen maar dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. We kunnen/mogen niet betalen met de pin dus moeten we eerst weer uit de mcdrive om geld te halen om vervolgens weer achteraan te sluiten in de rij. Na een vertraging van ruim anderhalf uur rijden we de snelweg weer op en zetten we koers richting Brno.
Vlak voor Brno zien we een vrachtauto staan die vol tegen de pijler van een viaduct is gereden. Waarschijnlijk is de chauffeur in slaap gevallen en het zou ons verbazen al hij het overleefd. De hulpdiensten zijn inmiddels aanwezig en we rijden door naar het eerst volgende pompstation. Daar wisselen we van chauffeurs en gaan we weer verder. In de volgende uren rijden we lekker door, af en toe stoppend zodat er wat gas kan ontsnappen. Rond acht uur ontbijten we in de buurt van Dresden waar Gerrit-Jan een date afspraak maakt met de vrouw van het restaurant(klink erger als het is, ze spreken af dat we daar volgend jaar weer gaan ontbijten). We zingen dit keer voor Piet die viert dat hij ….. jaren jong is geworden.
Bij Magdeburg verteld de tomtom ons dat het nog vier uur rijden is, plus een half uur pauze maakt dat we tussen 15.15-15.30 in Assen kunnen zijn. Maar aangekomen bij Hannover belanden we in de file. We besluiten een korte pauze te houden en een nieuw blikje chauffeurs los te trekken. Daarna sluiten we weer aan in de file. Als we uit de file zijn verschuiven we naar de meest linkse baan en toeren we met gemiddeld 140 km/h over de autobahn om bij Bremen weer aan te sluiten in de volgende file. Door dit alles moeten de aankomsttijd een aantal keer aanpassen. Vlak voor de Nederlandse grens tanken we de busjes vol met veel goedkopere Duitse diesel.
Vlak nadat we de grens gepasseerd zijn worden we door een groep motorrijders gedwongen de snelweg te verlaten. Een aantal motorrijders uit de kerk zijn ons tegemoet gereden, een geweldige verrassing. Begeleid door motorrijders draaien we de N33 richting Assen op. Bij Rolde sluiten nog een paar motorrijders aan. Bij Assen-West (naar Oekraïne) verlaten we de snelweg en rijden via de ring naar kerk. Daar worden we opgewacht door en enorme massa familieleden, vrienden, kennissen en gemeenteleden. Het is tijd voor het schudden van handen, knuffels en tranen van blijdschap. We danken samen de Here voor een geweldige week en een veilige terugreis. Daarna eten we samen nog een stuk taart ter eren van Piet’s verjaardag en halen we alle bagage, gereedschappen en rommel uit de busjes. Dan nemen we afscheid van elkaar hoewel we elkaar zondagmorgen weer in de kerk zullen ontmoeten om verslag te doen van onze reis.
Met elkaar hebben we een geweldige week mogen beleven. We hebben samen mogen lachen, samen mogen huilen. We hebben samen hard gewerkt. We hebben samen onze liefde mogen geven aan de mensen daar, die het zoveel slechter hebben als wij. Zo zijn we samen bezig geweest, maar we hadden het niet kunnen doen als God niet bij ons was geweest. HALLELUJA, AMEN!
Neem contact op via WhatsApp