De autogroep
Kwart over twaalf, vrijdagmiddag. De groep die met de auto wegging stond te popelen om te vertrekken. Eerst nog de nodige checks, paspoorten wel mee? Genoeg diarreeremmers? Alles mee? Moeders een kus, en weg!
Tot aan Hannover kon er mooi doorgereden worden. De sfeer zat er ondertussen al goed in. Liedjes als “kabouter spillebeen” en “ik heb een potje met vet” passeerden de revue. Hier kwam echter een klein keerpunt… File. 2 uur lang zo goed als stil staan, had niemand rekening mee gehouden. Gelukkig was ook dit maar een fractie van de reis, en konden er al gauw weer kilometers gemaakt worden na een vluchtig bezoek aan de McDonalds. De nachtrit was voor iedereen anders. Rustig slapen was niet voor iedereen weggelegd, aangezien de weg leek op een maanlandschap. Door wat (on)nodig links rijden kon de schade beperkt worden door ligt tintelende billetjes.
Bij de eerste tekenen van een nieuwe dag verhoogde het volume in de bus, en was het tijd voor een stop. Verse koffie was echter niet het enige wat genuttigd werd. Een Mcflurry was ook al gespot ( om kwart voor 7! Met -5 ͦc). Na een voorspoedige ochtend rit door de landschappen van Hongarije, eindigden we bij de grens. Hier stonden de grensambtenaren ons op te wachten. Na driekwartier, 3 paspoortchecks, serieuze blikken, 5 poortjes, foto van de bagage waren we eindelijk 200 meter verder. Oekraïne! Hier ontmoetten we de dominee en tevens tolk, die ons een goedkope pomp wees waar we de tank weer konden vullen. Hier maakten we ook kennis met de slechte wegen die Oekraïne rijk is. Na een minuut of twintig de stuurmanskunsten van de chauffeur op de proef te hebben gesteld, kwamen we aan bij ons verblijf. Hier konden we na 24 uur reizen de beentjes strekken en konden we uitrusten van de indrukken van de eerste kennismaking met Oekraïne.
de vliegtuiggroep
Zaterdag 19 oktober was iedereen na een korte nacht al om 4 uur bij de kerk; klaar voor de grote reis naar de Oekraïne. Uitgezwaaid door een aantal gemeenteleden vertrokken we richting Vliegveld Eindhoven. Voor bijna de helft van de 14 groepsleden was het de eerste keer dat ze vlogen, we hebben allemaal erg genoten van de vlucht en het zicht op de landerijen en bergen (soms met sneeuw) onder ons.
In Debrecen (Hongarije) hadden we allemaal al snel onze koffers en tot mijn/onze grote verrassing stonden de Oekraïense chauffeurs ons al op te wachten. Na wat passen en meten vertrokken we richting Oekraïne, kennelijk was het ieder voor zich want alle chauffeurs namen een andere route: 2 van de 4 auto’s kwamen over een pondje over een rivier, anderen waren over een brug gekomen.
Onze chauffeur kon geen engels, maar was zo vriendelijk dat hij zelfs iemand belde om wat te vertalen! We waren redelijk snel de grens over. We hoorden later dat sommigen van de autogroep het erg spannend hebben gevonden en erg opgelucht waren dat we verder mochten!
Dat we de grens over waren was direct duidelijk : de huizen waren anders en vooral de wegen waren erg slecht. Ook de vervoersmiddelen veranderden,: we stonden nog bij de grens toen we een paard en wagen voorbij zagen komen, ook zagen we allerlei tractoren in alle soorten en maten.
We kregen onderweg nog een kop koffie aangeboden door de chauffeurs in het plaatselijke dorpscafé met de naam Dolce Vita. En vervolgens stapten we in de auto voor de laatste etappe, dit bleek nog maar 5 minuten te zijn! We waren erg blij dat we alle andere groepsleden aantroffen bij het Vrouwenhuis waar we de komende week zullen overnachten. Toen bleek dat iedereen veilig was aangekomen, ook degene die met de busjes al op vrijdag waren vertrokken, zij hadden de hele nacht doorgereisd. Sommigen hadden in de auto nog wat kunnen slapen, anderen helemaal niet. We hoorden dat sommigen al om 7 uur ’s morgens aan het ijs zaten bij de Mac D!
We zijn God dankbaar dat we allemaal veilig zijn aangekomen in Zapszony !
In het vrouwenhuis konden we allemaal een plekje vinden, er zijn verschillende kamers en alles is best netjes, al is niet iedereen even enthousiast als er een dode muis onder het bed ligt. Sommige mensen doen spontaan een dansje als er een levende muis over de kamer schiet!:)
Verder is het hier best luxe: het eten staat klaar, het brood is zelfs gesmeerd en dat hebben we zelfs thuis niet! Na ons 4-uurtje gingen we alvast een kijkje nemen bij de projecten. Met 30 mensen pasten we prima in 2 busjes en al hobbelend door de gaten over de weg vertrokken we eerst naar het huis wat we gaan opknappen. We werden hier hartelijk welkom geheten door het gezin. Tot grote verrassing van Gerrit-Jan was er al best veel werk verzet. De kozijnen zaten erin en de vloer binnenin was opgehoogd en 2 metselaars waren bezig met de binnenmuren. De steiger zou in NL niet helemaal aan de arbo-eisen voldoen maar functioneert prima. Bijzonder om te zien dat de muren worden opgebouwd uit afwisselend steen en leem. Hier is nog veel te doen en daarmee gaan we de komende week mee aan de slag.
Vervolgens hebben we het 2e project bekeken. Ook hier zijn nog mensen aan het werk. We mogen even in de ‘’school’’ kijken. De banken die we zien staan zouden prima in een museum passen maar doen hier nog dagelijks dienst. Ik denk dat heel veel 70+’ers ze nog wel zouden herkennen. Het is goed en ook dringend nodig dat hier een lokaal bij gebouwd word, er zijn ongeveer 600 kinderen in het zigeunerkamp naast de school en vast niet meer als 40 bankjes…..
In het zigeunerkamp gaan we ook wat doen voor de kinderen die er wonen. Hier wordt wel heel duidelijk wat de verschillen zijn tussen Nederland en Oekraïne. Op de terugweg is het al schemerig maar we hebben nog wat gezien van het dorpsleven in de Oekraïne. Als we door een dorpje rijden worden we omringt door koeien die door de herders weer teruggebracht werden naar het dorp. Elke koe weet precies bij welk huis hij wezen moet, we zagen zelfs een koe die in een op maat gemaakt schuurtje werd gebracht. Een paar minuten later hebben een aantal krachtpatsers nog even een auto uit de sloot helpen drukken. Wat een machtig mooi land is het toch.
In het vrouwenhuis wacht het eten al weer op ons, bouillon met pasta of pasta met bouillon en aardappelpuree met vlees en opnieuw een kop koude en zoete thee. Na het eten is er nog even tijd voor een spelletje of praatje maar rond tien uur liggen de meesten al lekker te pitten na deze lange reis.