17 oktober 2016

Het is vandaag al vroeg een drukte van belang. Niks rust en uitrusten, vandaag gaan we aan de slag. Om 07:30 uur zitten we allemaal aan het ontbijt. De stapels brood die door de vrouwen van de gaarkeuken zijn klaargezet worden in een recordtempo verslonden. Als de magen gevuld zijn en ook de boterhamzakjes volgestopt zijn met brood en fruit, is het tijd om ons klaar te maken voor de werkdag. Er ontstaat als snel een lange rij voor de toiletten. Maar als iedereen zijn/haar behoefte heeft kunnen doen stappen we in de bussen en rijden we richting kamp. Onderweg keert een van de bussen nog even om omdat we de tolk vergeten zijn op te pikken maar al snel komen we aan bij het kamp.

Het gereedschap wordt uit de bussen geladen en naar de school gebracht. Daar blijkt dat er toch gewoon les wordt gegeven terwijl wij hadden gevraagd de school te sluiten deze week. Maar dat is niet erg, de kinderen verhuizen van de lokalen naar de kerkzaal om deel te nemen aan het kinderprogramma. Vandaag vertellen we het verhaal van de schepping, ondersteund met dia’s van diatovenaar Roelof. Na het Bijbelverhaal is het tijd om te zingen en delen we de armbandjes uit die door de kinderkring in Assen gemaakt zijn. En als klap op de vuurpijl is er tijd om te kleuren en te knippen.

De bouwers beginnen vol goede moed met het slopen van de houten vloer in de school. Ook buiten is men al snel bezig met het aanbrengen van planken waartussen straks beton gestort moet worden. Aan de andere kant van de kerk wordt met man en macht gewerkt om ruim 600 stenen te verplaatsen richting de fundering waarop we de houtopslag gaan bouwen.

Vandaag metselen we hier 2 lagen met stenen op zodat we morgen weer verder kunnen. En terwijl de regen langzaam maar gestaag op ons neerkomt werken we rustig door. Niet lang nadat we zijn begonnen met werken arriveert de eerste vrachtwagen met zand. Leuk dat het zand er is maar er is wel een kleine uitdaging. Rondom het hele complex staan metalen palen om te voorkomen dat de zigeuners met paard en wagen vlak voor de school langs rijden. Op zich een goed idee alleen de vrachtauto kan nu niet op de plek van bestemming komen. Maar de chauffeur is een echte vakman en stuurt strak achteruit, bam! Dwars over een van de metalen palen heen. Het ding, wat niet berekend is op dit brute geweld, breekt met een knal om vervolgens ter aarde te storten. En toen was er genoeg plek voor de truck om achteruit te rijden. Zo kan het dus ook.

Als het zand ligt vertrekt de truck weer en ook wij gaan weer aan het werk. Er vertrekt een busje richting de hubo een dorpje verderop om bij Ruslan, de eigenaar van die hubo, het een en ander in te slaan. Blijkbaar is er geen stroom in de winkel want we vinden Ruslan in een donker winkeltje rondlopend met een zaklantaarn. Met handen en voeten maken we duidelijk wat we moeten hebben. Samen met hem lopen we heen en weer door de winkel terwijl we zo af en toe gevolgd worden door een vrouwtje met een dweil die onze modderige voetstappen weer wegveegt. We laden alles in de bus en rijden over de hobbelwegen weer terug naar het kamp.

Daar heeft men niet stilgezeten. De houten vloer is inmiddels gesloopt en op de vlakgemaakte grond ligt inmiddels folie tegen het vocht. Daaroverheen stapelen we platen met piepschuim ter isolatie. Die laag wordt weer afgedekt met 2 lagen OSBplaat en zo ontstaat er een stevige en vooral warme vloer.

Morgen kunnen we verder met het afwerken van de vloer en kan er zeil op de vloer. De eetzaal is tegelvrij gemaakt en smeren we in met egaline zodat de vloer iets rechter wordt als dat hij nu is. We zetten de kachel aan en doen de deur op slot. Morgen kunnen we gaan tegelen.

Bij het padenproject wordt ook erg hard gewerkt. Vele meters grond zijn uitgegraven en vele planken aangebracht. Rollen folie worden uitgerold over dit geheel om de voorkomen dat het grind weg zal zakken in de grond. De tegels die uit de eetzaal komen slaan we in kleine stukjes en storten we op het folie. Ferrie verteld ons dat er vandaag geen grind meer zal komen en daar zijn we niet erg blij mee. Het grind is donderdag al besteld en had al lang geleverd moeten zijn. We oefenen een beetje druk uit op Ferrie die op zijn beurt weer zo veel druk op de chauffeur uitoefent dat deze ons beloofd vandaag nog grind te brengen. En dan moeten we wachten op het grind. Inmiddels is er al 1 bus terug gegaan naar het vrouwenhuis en ook wij beginnen langzaamaan op te ruimen. De vrachtwagen zal vandaag wel niet meer komen….

Maar niets is minder waar. Ineens is hij daar. Een vrachtwagen vol met kleine steentjes. Als een stel dolle indianen stormen we richting de vrachtwagen en nog voor dat de vrachtwagen leeg is, is de eerste kruiwagen gevuld met grind. In hoog tempo verplaatsen we de bult richting de sleuven en nog geen half uur later hebben we 42 meter pad gevuld met grind. Wat ging dat hard! Iedereen droeg zijn/haar steentje bij om het pad zo snel te vullen. Teamwork 2.0

Maar als deze klus geklaard is dan is het toch echt klaar voor vandaag. Het gereedschap verhuist van de school weer terug naar de busjes en door de regen rijden we weer richting huis. Daar is er tijd voor een verfrissende douche. Een paar groepsleden vertrekken met 2 bussen richting de grote bouwmarkt in Munkacs om nog meer bouwmateriaal op te halen zodat we morgen nog meer meters kunnen maken. Geweldig dat ze dit willen doen want hierdoor missen ze de avondmaaltijd, soep en daarna macaroni.

Na het eten zingen we met elkaar een aantal liederen en dan is het tijd voor nog meer ouderwetse gezelligheid. Er wordt druk gepraat, spelletjes gespeeld en sommigen zitten rustig in een hoekje een boek te lezen. En vanavond maar vroeg naar bed want morgen, dan gaan we er weer flink tegen aan!