Vandaag is de eerste klusdag. De meesten lagen zondagavond vroeg op bed want om 7.30 moet iedereen aan het ontbijt zitten. In het huis hangt de doordringende geur van petroleum want aardgas dat hebben ze hier niet. De douches en toiletten zijn geel bruinig uitgeslagen van de hoge concentratie ijzer dat hier in het water zit. Het water wordt door middel van een pomp uit de grond gehaald alleen is de put niet diep genoeg om bij het ‘’goeie’’ water te komen. Al snel komen we tot de ontdekking dat het gebruik van een witte washand en handdoek niet zo’n heel slim idee is, beide zijn namelijk geel/bruin uitgeslagen. Als je probeert je washand een beetje schoon te wassen wordt het nog erger als het dat het al was, geen goed idee dus. Ook als je je handen gewassen hebt ruiken ze helemaal
naar roest, maar ja dat hoort er nou eenmaal bij.
In tegenstelling tot de vorige dagen moeten we dit keer zelf ons brood smeren. De vrouw die dit anders voor ons doet is ’s nachts opgenomen in het ziekenhuis en geopereerd aan galstenen. De keuken wordt vakkundig geplunderd, al het brood gesneden en het beleg bij elkaar gezocht. Koffie en thee worden gezet, dit keer zonder suiker. Na het ontbijt blijkt er geen brood meer te zijn om tussen de middag op te eten. Geen paniek, er moet toch een groep naar Mucacheve om bouwmateriaal te gaan halen dus brood kan zo meegenomen worden.
Als iedereen zijn spullen bij elkaar heeft geraapt vertrekken we met de busjes naar de verschillende klussen. Één busje gaat naar het huis en het andere vertrekt richting de school. Aangekomen bij het huis wordt er begonnen met het ophalen van de bouwmaterialen die al gekocht zijn met het eerder opgestuurde geld. De bus wordt volgeladen met zakken cement en enkele pakken piepschuim isolatie. De taal blijkt een groot probleem te zijn, we hebben er ongeveer vijf minuten over gedaan om te snappen wat een van de mannen ons probeerde te vertellen. Een zak cement weegt 50 kg en na een zak of vijftien begon de vering van de bus al aardig in te deuken, nooit aangedacht alleen was het deze man wel opgevallen. Terug bij het huis vallen we van de ene in de andere verbazing. Van een planning of bouwtekening hebben ze hier nog nooit gehoord. In het huis staan zes of zeven mannen bij elkaar en allemaal willen ze wat anders. Maar uiteindelijk naar wat heen en weer gepraat kunnen we dan toch eindelijk beginnen. Op het huis zit een enorm dak waardoor een mooie ruime zolder ontstaat. Toch wil de familie de zolder van het huis niet gebruiken. Geen idee wat hiervan de reden is maar het is hun huis dus hun beslissing. Ook eigenaardig is het feit dat ze de planken voor het plafond niet aan de bovenkant van de dwarslatten willen hebben maar aan de onderkant. Dis is in het begin best lastig werken, zeker als je alleen maar spijkers hebt, maar gaandeweg waat het steeds beter. Tussen de middag moet er gegeten worden alleen is de boodschappengroep nog lang niet terug. Snel wordt er in het dorp wat te eten gehaald bij de plaatselijke supermarkt. Wanneer we gaan eten legt de familie de isolatieplaten op de grond omdat we van hun niet zo op de grond mogen gaan zitten. Ze komen even later zelfs met een picknick bank aan gewandeld zodat we toch echt niet op die vieze grond hoeven te zitten. Na het eten gaan we weer snel verder en aan het eind van dag een zijn we al een hele boel werk verzet.
De andere groep gaat met het busje door naar de school.
Een deel van de groep gaat daar met de kinderen aan het werk. Er kwamen 30 – 40 kinderen naar het kerkje (naast de school) , daar gaan we eerst met de kinderen zingen. We zingen de Hongaarse versie van “Jezus houdt van alle kleine kinderen” en ook het liedje “Hoofd , schouders, knie en teen” was een groot succes.
Verder konden de kinderen een mooie kleurplaat maken en kregen ze een ballon. Na afloop gingen we nog even door met allerlei handklapspelletjes. De kinderen vonden het erg leuk.
De rest van de groep zet zich in bij de bouw van de school.
Het was in eerst instantie lastig om op gang te komen. Niet alle materiaal was aanwezig en ook hadden we nog niet alle gereedschap. Een bijkomend probleem was dat de metselaars het niet zo fijn vonden dat we kwamen helpen: een gast laat je geen werk doen. Vooral de meiden in de groep werden ontmoedigd om de handen uit de mouwen te steken.
Sommigen worden zelfs uitgelachen als ze wat willen doen, maar na verloop van tijd kregen we toch wel ontzag voor de NL vrouwen en het werk wat ze verzetten!
De grond in de school moet opgehoogd worden, daarvoor hebben we iemand ingehuurd die zand komt brengen. Op een gegeven moment komt er een paard en wagen met ons zand aan. 2 mannen spitten alle zand uit de wagen en gooien het binnen de muren. Een paar van onze groep hebben van 6 tot 7 wagens alle zand verspreid over de vloer.
In de loop van de dag kregen we de slag flink te pakken: de muur werd zienderogen hoger.
Een groep was boodschappen aan het doen en zij zouden ook eten halen voor de lunch. Helaas duurde dat iets langer dan verwacht en aangezien we vanmorgen al vroeg gegeten hadden, hadden we wel zin in wat. Sommigen kregen allerlei “visioenen”van patat, lasagne en hamburgers enz
Eindelijk kwam de auto met eten en hebben we heerlijk zitten smullen, het was inmiddels al wel een uur of 2….
Ondertussen was de bestelde betonmolen gearriveerd en konden we er met nieuwe energie weer flink tegen aan.
Toen er op een gegeven moment ook nog scheppen en ander gereedschap kwam , konden we helemaal “los”
We kregen de smaak te pakken en maakten er een sport van om de metselaars zo snel van stenen en mortel te voorzien dat ze gewoon door konden werken. We hebben inmiddels ervaren cementmakers in de groep. Anderen kregen een spoedcursus metselen en kregen al snel de complimenten van de metselaars! Aan het eind van de middag hadden we zo de gang erin dat we op een gegeven moment moesten stoppen omdat het cement eerst moet uitharden.
Elke dag kunnen we max 3 rijen stenen ophogen. Uiteindelijk hebben we nog een klein stukje van een tussenmuur gedaan. De sfeer wat er zo goed in dat de metselaars zelfs mee probeerden te zingen; “ja dat is mooi, mooi, mooi man” Inmiddels hebben ze wel geaccepteerd dat we meehelpen!
Rond 5 uur hebben we nog even bij het huis gekeken, ook daar werd hard gewerkt!
Terwijl de rest van de groep ontzetten hard aan het werk is rijdt er op een klein smal weggetje met enorme gaten een grijze bus uit Assen. We zijn op weg naar Mucacheve om daar gereedschap en boodschappen te halen. Mucacheve lijkt in de verste verte niet op Assen. Het is veel groter en ook hier zijn de verschillen tussen arm en rijk duidelijk te zien. Langs de kant zien we zigeuners die de straat schoonmaken, een typisch werkje dat alleen door zigeuners gedaan wordt. Aangekomen bij de supermarkt kijken we onze ogen uit. Een enorm gebouw vol met van alles en nog wat. Eten, drinken, kleding, en bouwmaterialen. 25 kassa’s waarvan er mischien vijf in het bezit zijn van een kassasysteem, het concept van de winkel is nou eenmaal dat je 25 kassa’s hebt ook al gebruik je maar een vijfde. Midden in de winkel staat een enorm aquarium waarin een enorme school vissen zwemt. Je kunt hier je eigen vis uitzoeken zodat je zeker weet dat hij vers is. Heel bijzonder, vooral als we horen dat er soms ook dode vissen in drijven. Het pinnen bij deze winkel is een verhaal apart. De hele voorkant van de kassa is volgeplakt met stickers van VISA en mastercard maar wanneer we willen pinnen lukt dit helmaal niet. Wij naar de pinautomaat en daar hebben we dan direct het maximumbedrag opgenomen, 5000 grifnia, ongeveer 500 euro. Wij met een enorme stapel biljetten in onze handen terug naar de kassa waar de kassajuffrouw helemaal zenuwachtig werd van de enorme hoeveelheid geld die we in eens bij ons hadden. Snel al het geld in de broekzak, afrekenen en wegwezen. Na een bezoek aan de plaatselijke bouwmarkt waar we maar even alle schroeven hebben opgekocht gaan we weer huiswaards zodat iedereen weer verder kan gaan met het gekochte materiaal. We kijken nog even bij de school en het huis, helpen nog wat en dan is het al weer tijd om richting het vrouwenhuis te gaan.Samen rijden we weer naar huis en al snel staat het eten weer op tafel: een soort aardappelsoep met brood- prima te eten- maar er gaat een gejuich op als er ook nog pannenkoeken op tafel verschijnen.
Na het eten is er tijd om even te relaxen en je op te frissen. Straks gaan we nog een Bijbelstudie doen en kunnen we nog even doorpraten over alle indrukken van de dag……
Morgen weer een nieuwe dag! We hebben er zin in!!!