Bouw

Ja en dan begint er vandaag weer een nieuwe werk week, Maar niet in Oekraïne.

Maar in gedachte zijn we daar wel, we dromen weg en denken aan alles wat we daar gedaan hebben en wat we zouden doen. We denken aan de gezelligheid met alle zigeuners, het communiceren met handen en voeten.  

Laat me jullie als lezers eens mee nemen in een  werkdag in de Oekraïne. De dag begint morgens al in alle vroegte. Vaak begint het te leven in ons slaapverblijf  tussen 6 en half 7. Dan begint de dag gelijk al goed, er wordt namelijk koffie gezet. Ook wordt de tafel voor het ontbijt klaar gemaakt. Er staan schalen met kaas en vlees waren voor ons klaar. Soms staan er gekookte eieren voor ons en paprika.

Verder staan er schalen met dikke plakken  brood klaar. En natuurlijk de koude thee met veel maar dan ook heel veel suiker. Langzaam wordt iedereen wakker en stroomt de zaal en tafel vol, tijd voor het ontbijt. Al snel zijn de schalen met brood leeg en vragen we om meer brood, want ja we moeten goed eten want er moet hard gewerkt worden. Net als het brood is ook de koffie niet aan te slepen want iedereen moet wel goed wakker worden. Dan is het tijd voor het volgende ritueel, de broodjes voor de lunch smeren.  En er weer een sport van maken  hoeveel broodjes krijg ik in mijn lunch zakje, nog een stuk fruit mee in de tas en dan zijn we er klaar voor.

En dan begint het gehaast snel je tanden poetsen en de laatste dingen bij elkaar zoeken.

Waar is mijn paspoort, wie heeft mijn schoen gezien, staat alles voor kinderwerk werk al in de bus?

Maar uiteindelijk zit iedereen in de bus , we gaan op weg naar het kamp. Als we aan komen rijden worden  we al uitbundig opgewacht door de kinderen van het kamp. Snel de bus uit en alles klaar zetten voor een nieuwe werkdag.

Een werk dag in Oekraïne is nooit gelijk. Ook al ga je weer het zelfde doen als gisteren er is altijd wel weer een verrassing. Maar dat zijn we na al die jaren ook wel gewend. We gaan druk aan de slag met het materiaal wat al is besteld door de groep die vooruit is gereisd. Druk en hard werken samen met de zigeuners, we begrijpen elkaar niet maar met onze handen en voeten en de hulp van onze tolk komen we een heel eind.

 

Maar wat hebben we al veel gedaan in al die jaren. Je herkent het kamp niet meer terug. Zo veel hebben we er gebouwd. Maar het  zijn niet alleen de gebouwen die er staan wat ook  anders is, de mensen zijn veranderd. Het zijn onze vrienden geworden en wij die van hun. Maar laten we eens kijken wat er allemaal gebouwd is de loop van de jaren.

 

Ik nodig u als lezer uit om mee te gaan, we gaan een rondje lopen over het kamp.

We parkeren de bus langs de weg die voor het kamp langs loopt. We stappen uit en we worden omringd door allemaal kinderen die willen spelen met ons. Ze vragen om een bal om mee te gooien of ze gebaren dat we ze in de lucht moeten gooien. We zien gelijk al ons mooie betonpad liggen, beter bekend als de Henk Sloots weg.

We lopen via het pad over het bruggetje over de sloot. We komen aan op een t -splitsing, we kunnen rechtdoor maar we gaan eerst linksaf richting de kerk. Daar zien we gelijk al de overkapping voor de deur van de kerk staan.

 

 

 

 

 

 

We gaan via het beton trappetje de kerk binnen.  We zien de mooie vloer liggen die we er zelf in hebben gemaakt. We hebben hier de oude versleten vloer vervangen voor een mooie nieuwe geïsoleerde vloer. Maar snel weer door want het kinderwerk begint zo in de kerk. We lopen weer terug naar de t- splitsing en vervolgen onze weg. Als we door lopen zien we aan de rechterkant het bad huis staan en aan de linkerkant staat de school. We gaan eerst de school in, we staan in een lange hal met 2 lokalen en de doorgang naar de 2 oude lokalen. Ook zien we een mooie muurschildering van de ark van Noach.

We lopen naar de 2 oude lokalen die er eigenlijk net zo nieuw uit zien als de rest van de school.

We lopen weer naar buiten en gaan bij de volgende deur de school weer in. We staan tussen de kinderen die allemaal rustig aan een tafel zitten en wachten op hun warme maaltijd die ze op school krijgen.  Rechts achter zien we een vrouw die druk bezig is met koken van een grote pan  eten. Het ziet er smakelijk uit en het ruikt heerlijk. Aan de rechter achterkant zien we een kamer met allemaal kleine kinderen.  Sommigen spelen met elkaar en anderen liggen lekker in bed te slapen.

We lopen weer naar buiten en we zien gelijk al het badhuis staan. Hier hebben de zigeuners de mogelijkheid om hun kleren te wassen en natuurlijk zichzelf. Het warme water en de zeep zijn klaar voor gebruik. We vervolgen het betonpad om de school heen en komen uit bij een soort grote schuur. Hier ligt al  het stookhout voor de kachels opgeslagen. En ook zien we de wc staan die een uur in de wind stinkt, maar ja je kunt wel droog naar de wc als het regent.

We komen aan het einde van het betonpad en gaan weer via de zelfde weg terug richting het badhuis. Daar aangekomen zien we de fundering voor de 3 nieuwe schoollokalen liggen. Er word druk gewerkt zodat straks iedereen een goed plekje heeft voor onderwijs. Ook kunnen we mooi de tijd nemen om het prachtige hek te bewonderen wat om het hele terrein heen staat, de groene palen met het gaaswerk is ook een ideale speel gelegenheid voor de kinderen.

We lopen verder via de hoofdweg het kamp op . Natuurlijk hebben we ook deze weg een opknapbeurt gegeven. Geen diepe sporen van paard en wagen meer in de modder. Maar een heuse weg gemaakt van een dik pak grind met een mooi voetpad van beton er naast. Langs ons  komt een kruiwagen met beton die ze verderop weer nodig zijn. De kinderen willen graag laten zie hoe sterk ze zijn en helpen mee met het duwen van de kruiwagens, maar als de kruiwagens weer leeg zijn springen ze er zelf in en mogen wij ze weer terug brengen.

We zien op het kamp dat er ook hard word gewerkt we stappen een huisje binnen en zien dat er van alles gebeurt. Er komen nieuwe gipsplaten tegen het plafond, er wordt druk geverfd en er komt zelfs een nieuwe vloer in. En dat gebeurt allemaal samen, Nederlanders en zigeuners werken samen. En dat is mischien wel een van de mooiste dingen om te zien. Samen werken we aan een  betere toekomst, samen werken als vrienden die elkaar al jaren kennen. Samen werken we tot Gods eer.

Ja en dan zit de werk dag er weer op.  Tijd om alles schoon te maken en op te ruimen. Alles weer in de bus.  Nog snel een knuffel geven aan die lieve kinderen en dan gaan we weer. Aangekomen op ons  slaapadres staat het eten al klaar. En na een lekker warm bord met eten is het tijd om te gaan douchen en genieten van een heerlijke avond.